Καλησπερα η αδερφη μου πάσχει από σχοιζοφρενια έπαιρνε στην αρχή κάποια χάπια της τα έκοψαν οι γιατροί γιατί πήγαινε Καλα και μετά της γράψαν να κάνει μια ένεση την έκανε για δυο χρόνια και μετά ήθελα να την σταματήσει και την σταματήσε για 5 μήνες προχθές με χίλια ζόρια την ξανά έκανε και φαίνεται ότι γυρίζει στα παλιά ξεσπάει φωνάζει δεν έχει όρεξη να φάει δεν κοιμάται καθολου τι μπορώ να κάνω για να την βοηθήσω ;μήπως πρέπει να ξανά νοσηλευτεί ;

Γεια σας,εγω είχα συμπτώματα σχιζοφρένειας κ κατάθλιψης από τα 18 μου χρόνια, είχα μυικους πόνους σε όλο το σώμα, κράμπες, υπέφερα πολύ, ενοιωθα μία δύναμη να με σπρώχνει μπροστά, προς τα πίσω κ κάποια δύναμη να με τραβάει προς τα πάνω, φοβόμουν να βγω έξω μόνη μου, ενοιωθα κάτι να σφίγγει το κεφάλι μου κ να τό πιέζει, ένιωθα τσιμπήματα στο κεφάλι,στο πρωσοπο,σαν να με τρυπούσαν βελόνες.. άκουγα φωνές άγριες, νόμιζα ότι ήμουν δεμονισμενη, έβλεπα φιγουρες μαύρες κατάμαυρες σαν βρυκολακες με σουφλερα δόντια, έβλεπα μαυρους κύκλους γύρω από τα μάτια μου, έβλεπα τό έδαφος να σχίζεται μπροστά μου, είχα καταπίεση πολύ, δεν είχα κ σεξουαλική επαφή καθόλου.. ήμουν ψυχολογικα χάλια..δεν είχα ούτε φίλους ούτε φιλενάδες να βγω έξω, εμένα με τούς γονείς μου,που τωρα έχουν πεθάνει, τώρα μένω μόνη μου, τώρα δεν έχω κράμπες κ πονους, ούτε ακούω φωνές, καμία φορά βλέπω καμιά φιγούρα όχι όμως τόσο έντονα, είχα πάει σε ψυχιατρική κλινική εδώ στη Γερμανία το 2018 κ έκατσα μέσα ένα μήνα,διαγνωστηκα με σχιζοφρένεια όχι παρανοϊκή, εφηβική νομίζω,κ κατάθλιψη κ μου έγραψαν κάτι φάρμακα,τα veflafaxin κ τα aripiprazol.απο τοτε είμαι καλύτερα, είμαι ευχαριστημένη με αυτά τα φάρμακα.. τώρα νοιωθω μοναξια κ κατάθλιψη, έχω χάσει τη μάνα μου εδώ κ τρία χρόνια.. πηγαίνω σε ψυχίατρο τακτικά.. τώρα γιατί να με πείραξε έτσι ξαφνικά σχιζοφρένεια, επειδή ήμουν με τους γονείς μου, επειδή δεν είχα σεξουαλική επαφή η επειδή είναι κληρονομικό.. πολλά παιδιά μένουν με τούς γονείς τους δεν παρουσιάζουν τέτοια συμπτώματα..δεν το περίμενα εγώ να φτάσω σε τέτοια κατάσταση..ο αδερφός μου είχε σχιζοφρένεια παρανοϊκή, καλά ο αδερφός μου είχε βαριά συμπτώματα, σήκωνε χέρι να μας χτυπήσει, ήθελε να.μας σκοτώσει ολους,παραλογιζοταν κ έλεγε ασυναρτησίες, είχε κάτσει κ στο κλειστό ο αδερφός μου, αλλά μόλις εβγενε έκανε πάλι τα ίδια..τωρα είναι καλύτερα, μένει σε ψυχολογικό ίδρυμα..οι σχιζοφρενεις βλέπουν κ ακούν το σατανά κ νομίζουν ότι είναι δεμονισμενοι? γιατί μου φένονταν πως τον έβλεπα κ γω κ τον άκουγα..

Καλησπέρα σας, ο πατέρας μου πριν δυο χρόνια διαγνώστηκε με αγχωδη διαταραχή και κατάθλιψη και του χορηγήθηκε αγωγή. Σήμερα είναι 72 χρονών και παίρνει ένα αντικαταθλιπτικό και ένα ηρεμιστικό. Κατα την διάρκεια του φαγητού το τελευταίο διάστημα, παρουσιάζει την εξής συμπεριφορά: βάζει μεγάλη ποσότητα φαγητού στο στόμα σε σημείο που του έρχεται εμετός και ενω του λέμε να σταματήσει να το κάνει, γιατί είναι επικίνδυνο, εκείνος συνεχίζει. Υπάρχει περίπτωση αυτό να είναι σύμπτωμα άνοιας;

Mpori na sou figi teliosi psixosi

Λοιπόν φοβάμαι πολύ την εγκαταληψη, καμία φορά όταν κοιτάζω τον καθρέφτη νιώθω ότι το πρόσωπο Μ δεν είναι δικό μου. Νιώθω ότι η ζωή δεν έχει κανένα νόημα όταν δεν είμαι ερωτευμένη με κάποιον, νιώθω ότι η ζωή γενικά είναι βαρετη και επαναλαμβανόμενη. Παθαίνω ψυχώσεις με άντρες που είναι συναισθηματικά μη διαθέσιμοι. Σβήνω τσιγάρα πάνω μου όταν νιώθω πολύ έντονα συναισθήματα ή όταν δεν νιώθω τίποτα, το κάνω απλά για να νιώσω κάτι. Φοβάμαι τον εμετό περισσότερο από οτιδήποτε άλλο στον κόσμο σε σημείο που προτιμώ να πεθάνω παρά να κάνω εμετό. Δεν μπορώ να εμπιστευτώ καθόλου εύκολα και νιώθω ότι όλοι θέλουν να μου κάνουν κακό. Είμαι πολύ παρορμητική. Παθαίνω κρίσεις πανικού και έχω αγοραφοβία. Θέλω συνεχώς να ελέγχω τους άλλους και να έχω συνεχώς το πάνω χέρι έτσι ώστε να μην με εγκαταλείψουν. Είμαι πάρα πολύ απαισιόδοξη και σκέφτομαι συχνά τον θάνατο. Δεν μπορώ να βγω από το σπίτι χωρίς να πάρω ηρεμιστικά. Έχω μόνιμο άγχος για τα πάντα. Βλέπω πράγματα στο σκοταδι, νιώθω ότι υπάρχουν κάμερες στο σπίτι που με παρακολουθούν και ώρες ώρες νιώθω πως δεν υπάρχω πώς δεν είμαι υπαρκτό πρόσωπο. Νιώθω κάποιες φορές ότι όλοι οι άνθρωποι στην ζωή μου είναι ηθοποιοί. Πλένω πολλές φορές τα χέρια μου για να μην κολλήσω γαστρεντερίτιδα και έχω ένα συγκεκριμένο τελετουργικό που άμα δεν το κάνω δεν μπορώ να πάω για ύπνο. Ψάχνω κάποιον ψυχίατρο να μου πει μια γνώμη

Εδώ και αρκετό καιρό όταν είμαι μόνη μου οπουδήποτε ακούω να φωνάζουν το όνομα μου ή νιώθω ότι δεν είμαι μόνη μου σε κάποιον χώρο ή ότι από στιγμή σε στιγμή θα έρθει κάποιος αλλά όλα αυτά τα νιώθω με έντονο φόβο επίσης τσιρίζουν τα αυτιά μου πολύ έντονα όταν γίνετε αυτό , έχω αρκετό ανχος και έχω περάσει και αρκετά δύσκολα τα προηγούμενα χρόνια , είναι για αυτό ή πρέπει να ανυσηχω για κάτι άλλο ;

Γαία σας είμαι ένας ασθενής της σχιζοφρένεια. Έχω την αροστια εδώ και 20 χρόνια. Την έχω από τότε που μετακόμισα με τους γονείς μου στην Γερμανία. Τώρα έχω μετακόμισή στην Ελβετία. Ο γιατρός μου στην Γερμανία μου είχε πει στην αρχή της παθήσεις μου ότι θα κρατούσε το πολύ 5 χρόνια και μετά μου είπε ότι λόγω ότι θα άλλαζα περιβάλλον όπου θα πιγενα στην Ελβετία, υπήρχε μου έλεγε περίπτωση να κόψω τα χάπια και να γιατρευτώ. Το οποίο δεν έγινε πάλι και αυτό. Εγώ ζω με την ένεση το Abilify μια φορά το μήνα την κάνω και το Risperindal τον 2 mg ανά μέρα. Δεν λέω μου κάνουν καλό αλλά και έτσι με τα χάπια να ζω μια ζωή δεν μπορώ. Έχω χάσει την ζωή μου φίλους δουλειά και δεν νομίζω με τόσα χάπια αν θα μπορούσα να κάνω και οικογένεια. Καταχρήσεις στην ζωή μου μεγάλες δεν έχω κάνει ναρκωτικά δεν έχω πάρει και δεν έχω πρόβλημα με το αλκοόλ δεν πίνω σχεδόν καθόλου μόνο δεν λέω καπνίζω τσιγάρο όπου και αυτό μου είναι πολύ δύσκολο να το κόψω. Παια θα ήταν η γνώμη σας?

Καλησπέρα σας. Ο αδερφός μου έχει διαγνωστεί με ψυχωσικη διαταραχη 15 χρόνια. Το τελευταίο διάστημα έχει μειώσει την δοσολογία φαρμάκων μέσω του γιατρού του. Το πρόβλημα είναι ότι η συμπεριφορά του εναλλάσσεται συχνά από ηρεμία, συζήτηση,χαμόγελο σε ένταση,νεύρα, θυμό. Δεν ξέρω αν φταίει η μείωση της δοσολογίας. Δεν θέλει τίποτα κ κανέναν τις περισσότερες φορές κ όταν του λέμε να μιλήσει με τον γιατρό του για να τον βοηθήσει δεν θέλει. Τι μπορεί να γίνει για να τον βοηθήσουμε;