Χαίρεται είμαι 32 ετών ,έχω διαγνωστεί με παρανοειδή σχιζοφρένεια καθώς και εύρος άλλων ψυχικών διαταραχών από ψυχιάτρους στο παρελθόν και λαμβάνω φαρμακευτική αγωγή από τα 16 μου . Δεν βρίσκω κανένα νόημα στη ζωή οι άνθρωποι τριγύρω μου φαίνονται επιθετικοί και αφιλόξενοι τα συναισθήματα που μου προκαλούν αιχμηρά και επώδυνα και ο κόσμος εν γένει ένα σκοτεινό ,παγερό μέρος στο οποίο εδώ και αρκετά χρόνια δεν έχω πλέον θέση, ούτε διάθεση να υπάρχω .Υποφέρω μόνο και μόνο που ανασαίνω σε αυτήν τη ζωή και δεν βρίσκεται κανείς να καταλάβει τον πόνο μου και όλοι μηδενός εξαιρουμένου ακόμα και συγγενείς με έχουν περιθωριοποιήσει. κοπέλα δεν μπορώ να βρω εδώ και πολλά χρόνια από τότε που άρχισα τα ψυχοφάρμακα ,δεν είναι ότι είμαι άσχημος αλλά εξαιτίας της μελαγχολικής και κάπως άγριας ενίοτε ψυχοσύνθεσης μου όλοι και όλες με αποστρέφονται σαν κάτι το αποκρουστικό ,λες και είμαι φάντασμα .στο δρόμο καμία κοπέλα δεν με κοιτάει περνάω απαρατήρητος και αν κατά λάθος με κοιτάξει αμέσως αλλάζει κατεύθυνση βλέμματος σαν να είδε κάποιο τέρας. η ζωή μου χαρακτηρίζεται από πλήρη αβουλία αδράνεια ,ανημποριά και έλλειψη χαράς. διστάζω να προσπαθήσω το οτιδήποτε στο φόβο της αποτυχίας ,φοβάμαι να ανοιχτώ σε ανθρώπους γιατί πιστεύω πως θα με παρεξηγήσουν- απορρίψουν και θα εκτεθώ και θα απογοητευτώ είμαι εύθραυστος και πνίγομαι σε μία κουταλιά νερό .

2 ειδικοί απάντησαν