Είναι φυσιολογικό το παιδί 2,5 ετών να κλαίει και να μη θέλει να πάει σχολείο;

Αγαπητή,

Έχεις επικοινωνήσει την αλλαγή στους δασκάλους του παιδιού;
Η αλλαγή της συμπεριφοράς προέκυψε μετά από κάποιο σημαντικό γεγονός που έγινε στο σπίτι;
Επιπλέον είναι σημαντικό να εκμαιεύσεις απ' το μικρό σου τους λόγους που μπορεί να το δυσκολεύουν στο σχολείο , μέσα από το παιχνίδι και τη συζήτηση.

Παραμένω στη διάθεσή σου.

Με εκτίμηση,
Ζέτα Καλουντζόγλου.

Καλησπέρα σας, πέραν του ότι μπορεί να έχει κουραστεί απλώς. Χρειάζεται να επικοινωνήσετε με το πλαίσιο και να ενημερωθείτε ένα προέκυψε κάτι - το οποίο μπορεί να του δημιούργησε δυσφορία και να μην θέλει να πάει. Προσπαθήστε να μιλήσετε μαζί του (με το παιδί) και με απλές ερωτήσεις να μάθετε τι μπορεί να έχει συμβεί.

Καλησπέρα σας,
Μπορεί να ευθύνονται διάφορα πράγματα όπως αλλαγές στο σχολείο, στο σπίτι η ζέστη αναπτυξιακά ορόσημα κτλ. Μπορείτε να ρωτήσετε το παιδί με απλές ερωτήσεις πάνω στο παιχνίδι να δείτε εάν κάτι το ενοχλεί καθώς και να επικοινωνήσετε με το σταθμό. Επίσης είναι πολύ βοηθητικό να έχετε σταθερές ρουτίνες, να του δίνετε επιλογές για να νιώθει πως συμμετέχει και να το ενημερώνετε πχ θα ντυθούμε και μετά θα μπούμε στο αυτοκίνητο να πάμε στο σχολείο κτλ.

Καλημέρα σας,
Είναι αναμενόμενο σε αυτή την ηλικία τα παιδιά να εμφανίζουν φάσεις άρνησης προς το σχολείο, ακόμη κι αν προηγουμένως είχαν προσαρμοστεί καλά. Συνήθως αυτό σχετίζεται με κάποια αλλαγή – είτε στο σπίτι είτε στο σχολείο – που μπορεί να έχει επηρεάσει το παιδί.
Θα σας πρότεινα να σκεφτείτε εάν έχει αλλάξει κάτι πρόσφατα στο οικογενειακό περιβάλλον, όπως ωράρια, απουσία κάποιου προσώπου, ένα ταξίδι, κάποια νέα φροντίδα ή στρες στο σπίτι. Παράλληλα, είναι σημαντικό να μιλήσετε με τους βρεφονηπιοκόμους ώστε να δείτε αν υπήρξε κάποια αλλαγή στον χώρο, στο προσωπικό ή στη δυναμική με τα άλλα παιδιά.
Τα παιδιά αυτής της ηλικί...ας έχουν ανάγκη από σταθερότητα και ρουτίνα για να νιώθουν ασφαλή. Η προσωρινή άρνηση είναι συχνά ένας τρόπος να εκφράσουν δυσφορία ή ανάγκη για προσοχή. Διατηρήστε ήρεμη στάση, ενθαρρύνετέ το με θετικό τρόπο, και εάν η συμπεριφορά συνεχιστεί για περισσότερο διάστημα ή ενταθεί, καλό θα ήταν να απευθυνθείτε σε έναν ειδικό για πιο εξατομικευμένη καθοδήγηση ( πχ συμβουλευτική γονέων κα). Ελπίζω οι παραπάνω πληροφορίες να σας φάνηκαν χρήσιμες. Καλή συνέχεια! Read more

Καλημέρα σας,
είναι πολύ φυσικό που προβληματίζεστε, ιδιαίτερα όταν μια συμπεριφορά εμφανίζεται ξαφνικά μετά από μια μακρά περίοδο προσαρμογής. Το ότι το παιδί σας εκφράζει με τόσο ξεκάθαρο τρόπο τη δυσαρέσκειά του αυτές τις μέρες ("δε θέλω να πάω σχολείο", "τελείωσε το σχολείο;") δείχνει ότι κάτι έχει αλλάξει για εκείνο στον εσωτερικό ή εξωτερικό του κόσμο, και προσπαθεί να το διαχειριστεί όπως μπορεί, με το ρεπερτόριο ενός παιδιού 2,5 ετών.
Κάθε αλλαγή στη συμπεριφορά του παιδιού έχει κάποιο νόημα, ακόμη κι αν δεν είναι ακόμη λεκτικό. Δεν σημαίνει απαραίτητα ότι «κάτι κακό συνέβη» — αλλά ότι το παιδί πρ...οσπαθεί να επικοινωνήσει έναν εσωτερικό του κόπο ή μία νέα ανάγκη, ίσως και μια επιθυμία για επανασύνδεση.
Τι μπορεί να συμβαίνει:
-Κούραση ή συναισθηματική φόρτιση λόγω αλλαγής φάσης. Οι τελευταίοι μήνες του σχολικού έτους συχνά φέρνουν εξάντληση ή προσμονή για διάλειμμα, ακόμα και στα μικρά παιδιά.
-Αλλαγές στον χώρο ή στις σχέσεις του βρεφικού σταθμού: Μπορεί να έχει αλλάξει η δασκάλα, να λείπουν φίλοι, να υπάρχει άλλη δυναμική στην ομάδα. Τα μικρά παιδιά αισθάνονται βαθιά τις μετατοπίσεις στην "ασφάλεια" του χώρου τους.
-Μια εσωτερική ανάγκη για περισσότερο "μαζί" με εσάς. Πολλές φορές, γύρω στα 2,5, τα παιδιά ξαναπερνούν φάσεις αποχωρισμού, και η επιθυμία για εγγύτητα μπορεί να ντύνεται με φράσεις όπως "δε θέλω να πάω σχολείο".
Ακούστε το με ηρεμία και αποδοχή, χωρίς διάψευση. Π.χ.:
«Ακούω ότι δεν θες να πας σχολείο σήμερα. Μοιάζει να είναι δύσκολο αυτές τις μέρες…»
Έτσι δείχνετε ότι το λαμβάνετε σοβαρά, χωρίς να ενισχύετε τη δυσαρέσκεια.
Ρωτήστε απλά, χωρίς ανάκριση:
«Υπάρχει κάτι που σε στεναχωρεί εκεί;» ή «Θα ήθελες να μου δείξεις πώς νιώθεις με μια ζωγραφιά;»
Πολλές φορές, τα παιδιά εκφράζονται έτσι καλύτερα.
Επικοινωνήστε με τις παιδαγωγούς. Μπορούν να σας πουν αν έχουν παρατηρήσει αλλαγές ή δυσκολίες στη συμπεριφορά του παιδιού στο χώρο του σταθμού.
Ενισχύστε στιγμές σύνδεσης στο σπίτι. Ακόμα και 10 λεπτά αποκλειστικής προσοχής (π.χ. αγκαλιά, παιχνίδι, ιστορία) μπορούν να «γεμίσουν το συναισθηματικό ντουλάπι» του παιδιού και να το βοηθήσουν να αποχωρίζεται πιο ήρεμα.
Το πιο σημαντικό δεν είναι να "αποσιωπήσει" το παιδί τη δυσκολία του, αλλά να νιώσει πως εσείς μπορείτε να την αντέξετε μαζί του χωρίς πανικό, χωρίς υπερανάλυση. Read more

Καλημέρα σας. Η αλλαγή στη συμπεριφορά του παιδιού σας είναι κατανοητά ανησυχητική, όμως σε αυτή την ηλικία (2,5 ετών) είναι συχνό φαινόμενο τα παιδιά να περνούν φάσεις όπου δυσκολεύονται περισσότερο με τον αποχωρισμό ή το σχολείο, ακόμη κι αν πριν δεν υπήρχε πρόβλημα.
Πιθανά αίτια:
Φάση ανάπτυξης: Στην ηλικία αυτή τα παιδιά αποκτούν πιο έντονη αντίληψη του αποχωρισμού και πιο ανεπτυγμένη συναισθηματική έκφραση, οπότε μπορεί να εκφράζουν δυσφορία πιο καθαρά.
Αλλαγές στο σχολικό περιβάλλον: Ίσως έχει αλλάξει κάτι στον παιδικό (π.χ. δασκάλα, ομάδα, ρουτίνα)
Εσωτερικές δυσκολίες ή ανάγκη για περισσότερη ασφάλεια: Το παιδί μπορεί ...να βιώνει εσωτερικό άγχος ή κόπωση (σωματική ή ψυχολογική), και να αναζητά μεγαλύτερη εγγύτητα με εσάς.
Τι μπορείτε να κάνετε:
Δείξτε κατανόηση χωρίς υπερδραματοποίηση. Πείτε κάτι απλό όπως: «Καταλαβαίνω ότι δε θέλεις, αλλά θα περάσει η μέρα και θα έρθω να σε πάρω».
Μείνετε σταθεροί στη ρουτίνα. Η συνέπεια και η προβλεψιμότητα δίνουν ασφάλεια.
Ρωτήστε με διακριτικότητα τους παιδαγωγούς αν έχει αλλάξει κάτι ή αν έχουν παρατηρήσει οτιδήποτε στο παιχνίδι ή τις σχέσεις του παιδιού.
Δώστε χώρο στο συναίσθημα. Αν πει «δεν θέλω να πάω», αποφύγετε το «μα περνάς ωραία!» και πείτε κάτι όπως: «Σου είναι δύσκολο να πας σήμερα; Θέλεις να μου πεις γιατί;» – ακόμα κι αν δεν μπορεί να απαντήσει, θα νιώσει ότι τον καταλαβαίνετε.
Αν η δυσκολία επιμείνει πάνω από 3-4 εβδομάδες ή δείτε αλλαγές και σε άλλα σημεία της συμπεριφοράς (π.χ. ύπνος, φαγητό, παιχνίδι), ίσως αξίζει να απευθυνθείτε σε κάποιον ειδικό.
Είστε ήδη πολύ κοντά του και αυτό είναι το πιο σημαντικό στήριγμα! Read more

Καλή σας μέρα, είναι απόλυτα φυσιολογική αντίδραση ενός μικρού παιδιού, παρόλα αυτά, θα διερευνούσαμε αν κάτι που έχει συμβεί πρόσφατα το έχει ταράξει, είτε στο σπίτι ή στο σχολείο, και εκδηλώνει τόσο έντονα αυτή τη συμπεριφορά. Μπορούμε να σάς βοηθήσουμε με το πώς να το διαχειριστείτε για να το ξεπεράσει όσο πιο γρήγορα γίνεται. Θα δούμε μαζί τί μπορείτε να κάνετε τις στιγμές που σάς λέει ότι δε θέλει να πάει, τί να πείτε όταν έρθει η στιγμή του αποχωρισμού, πώς μπορείτε να μάθετε τί συμβαίνει όταν δεν είστε παρόντες, και γενικά, θα σάς δώσουμε όλες τις κατευθύνσεις για το τί να κάνετε για να καθησυχάζετε το άγχος αποχωρισμού και το άγχος γε...νικότερα, όχι μόνο τώρα αλλά από εδώ και πέρα. Ευχόμαστε να πάνε όλα καλά και είμαστε στη διάθεσή σας ανά πάσα στιγμή. Προς το παρόν, δείξτε κατανόηση και σταθείτε κοντά στο παιδί όσο πιο πολύ μπορείτε. Read more

Η αλλαγή στη συμπεριφορά του παιδιού σας είναι απολύτως κατανοητή και, στις περισσότερες περιπτώσεις, φυσιολογική για την ηλικία των 2,5 ετών, ειδικά όταν συνοδεύεται από αυξανόμενη επίγνωση και ανάγκη για έλεγχο.Τα παιδιά συνειδητοποιούν την έννοια του αποχωρισμού πιο έντονα.Εμφανίζεται άγχος αποχωρισμού με "δεύτερο κύμα", ακόμη και μετά από μήνες ομαλής προσαρμογής.Συνήθως είναι παροδικό, αρκεί να μείνουμε σταθεροί, ήρεμοι και υποστηρικτικοί. Αν διαρκέσει πάνω από 3-4 εβδομάδες ή συνοδευτεί από άλλες αλλαγές στη συμπεριφορά ή τον ύπνο/φαγητό, καλό είναι να ζητήσετε τη γνώμη παιδί ψυχολόγου.

Ναι, αυτή η συμπεριφορά είναι συχνή και φυσιολογική σε παιδιά 2,5 ετών, ακόμη κι αν είχαν προσαρμοστεί αρχικά. Μπορεί να σχετίζεται με άγχος αποχωρισμού, αλλαγές στη ρουτίνα, νέο προσωπικό, παιδικές συγκρούσεις ή απλά κούραση. Παρατηρήστε εάν κάτι άλλαξε στο σχολείο ή στο σπίτι. Μιλήστε με τους δασκάλους για να διερευνήσετε τυχόν αιτίες.

Καλημέρα σας, αυτό που περιγράφετε είναι πολύ συνηθισμένο σε αυτή την ηλικία και δεν αποτελεί ανησυχητικό σημάδι από μόνο του. Τα παιδιά γύρω στα 2,5 χρόνια συχνά βιώνουν φάσεις ανασφάλειας και άγχους αποχωρισμού, ειδικά όταν ξεκινούν ή συνεχίζουν το σχολείο/βρεφικό. Η ερώτηση "τελείωσε το σχολείο;" δείχνει την ανάγκη τους να νιώσουν σιγουριά ότι η ημέρα ολοκληρώθηκε και ότι θα επιστρέψετε να τα πάρετε.

Μπορεί να οφείλεται σε κάποιες αλλαγές στη ρουτίνα, κούραση ή απλώς στη φυσιολογική αναπτυξιακή φάση που περνούν. Προτείνω να διατηρείτε μια σταθερή, θετική ρουτίνα αποχωρισμού, να του δίνετε ξεκάθαρες και καθησυχαστικές απα...ντήσεις, και να προσπαθείτε η αποχώρηση να γίνεται γρήγορα και ήρεμα.

Εάν όμως το παιδί δείχνει έντονη ανησυχία που διαρκεί πάνω από 3-4 εβδομάδες ή επηρεάζει τον ύπνο, την όρεξη ή τη διάθεσή του, θα ήταν καλό να το συζητήσετε με παιδοψυχολόγο ή παιδίατρο για περαιτέρω υποστήριξη. Read more

Χαίρετε, οι πιθανές αιτίες είναι πάρα πολλές. Από αισθητηριακά προβλήματα, σωματικά ενοχλήματα και ενδοοικογενειακές καταστάσεις μέχρι προβλήματα εντός ή και εκτός του σχολικού πλαισίου. Μπορείτε να απευθυνθείτε σε έναν παιδοψυχίατρο για να σας βοηθήσει να εντόπισετε το πρόβλημα.

Χαίρεται. Συνήθως τα παιδιά που έχουν ξεκινήσει σε βρεφονηπιακό σταθμό κάποια στιγμή εμφανίζουν ένας άγχος αποχωρισμού από τη μαμά. Το να περάσετε χρόνο(15'-30') μόνο οι δύο σας μέσα στη μέρα(μαμά+παιδί) λειτουργεί καθησυχαστικά και ανακουφιστικά για το ίδιο.