Πως να βοηθήσω την κόρη μου που ακούει φωνές και απομονώνεται;

Καλημέρα σας! Κατανοώ την ανησυχία σας. Είναι πολύ δύσκολο να βλέπει κανείς το παιδί του να δυσκολεύεται ψυχικά & να μην δέχεται βοήθεια. Τα συμπτώματα που περιγράφετε, όπως οι ακουστικές παραισθήσεις & οι απότομες μεταπτώσεις διάθεσης, αξίζουν σοβαρή προσοχή. Είναι πιθανό να συνδέονται με κάποια διαταραχή & χρειάζονται αξιολόγηση από ειδικό, ιδανικά από ψυχίατρο.
Όμως όταν το ίδιο το άτομο αρνείται τη βοήθεια, είναι σημαντικό να προσεγγίσουμε με κατανόηση & όχι πίεση. Μερικά βήματα που μπορεί να βοηθήσουν είναι να μείνετε διαθέσιμ@ & χωρίς κριτική. Δημιουργήστε ένα περιβάλλον όπου μπορεί να σας μιλήσει χωρίς φόβο ότι ...θα την "διορθώσετε" ή "αναγκάσετε". Ίσως βοηθήσει να μην επιμένετε στη διάγνωση & να προσπαθήσετε να συζητήσετε για το πώς νιώθει, όχι για το "τι έχει".
Ύστερα, προτείνετε μικρά βήματα, πχ: Αν η λέξη "ψυχολόγος" την τρομάζει, δοκιμάστε να προτείνετε να 'μιλήσει σε έναν άνθρωπο που ξέρει πώς να χειριστεί τέτοια θέματα' (ειδικό).
Αν επιδεινωθούν τα συμπτώματα, ίσως χρειαστεί επείγουσα παρέμβαση, ειδικά αν υπάρχει κίνδυνος για τον εαυτό της ή τους άλλους. Read more

Καλησπέρα σας. Καλό είναι να της μιλήσετε ήρεμα, και με κατανόηση για αυτά που της συμβαίνουν. να τις εκφράσετε τους προβληματισμούς σας.
Μπορείτε να καλέσετε στο: 6949739526. Δρ. Κωνσταντίνα-Μαρία Αλεξοπούλου.

Γεια σας! Αφενός για να διαπιστωθεί κάτι τέτοιο, χρειάζεται μια επίσκεψη σε έναν παιδοψυχίατρο, ιδανικά θα μπορούσατε να κλείσετε και ένα ραντεβού σε τμήμα της παιδοψυχιατρικής σε δημόσιο νοσοκομείο, συζητώντας ανοιχτά με ειλικρίνεια και συμπόνοια προς το παιδί σας, κάνουν αρκετά καλή δουλειά, εναλλακτικά σε έναν ιδιώτη γιατρό, εξίσου. Σαφώς και οι φωνές σχετίζονται με τις ακουστικές ψευδαισθήσεις (ή παραισθήσεις), ωστόσο η θεωρία από τη διάγνωση απέχει πολύ, το να απαντηθεί κάτι εδώ είναι απολύτως αντιδεοντολογικό και λανθασμένο και τέλος πολλές φορές τα παιδιά στο πεδίο της ανάπτυξής τους, ανακαλύπτουν όλο τον εσωτερικό και εξωτερικό τους κ...όσμο που βρίσκεται σε μεγάλη αντίφαση αυτά τα δύο κομμάτια. Σε όλο αυτό καλό θα είναι να βρείτε κι εσείς το κέντρο σας και την αυτο-στήριξή σας για να μπορείτε να στηρίξετε και το παιδί σας αντίστοιχα. Τα παιδιά συχνά είναι μιμητικά όντα των γονέων. Στη διάθεσή σας για περεταίρω διερεύνηση. Καλή συνέχεια! Read more

Τα συμπτώματα που περιγράφετε, ακουστικές ψευδαισθήσεις και έντονες ψυχολογικές μεταπτώσεις, είναι ενδείξεις που χρειάζονται αξιολόγηση από ειδικό, για να κατανοηθεί τι πραγματικά συμβαίνει και πώς μπορεί να υποστηριχθεί.
Εφόσον αρνείται τη βοήθεια, μην την πιέζετε άμεσα. Αντίθετα, προσπαθήστε να καλλιεργήσετε σχέση εμπιστοσύνης και επικοινωνίας. Πείτε της πως αν νιώσει έτοιμη, υπάρχει κάποιος ειδικός που θα μπορούσε να την ακούσει χωρίς να την κρίνει. Ίσως βοηθήσει να δείξετε κατανόηση χωρίς να εστιάζετε στα «συμπτώματα», αλλά στο πώς νιώθει.
Παράλληλα, μπορείτε να απευθυνθείτε εσείς σε ειδικό για καθοδήγηση, είναι ένας τρ...όπος να τη στηρίξετε έμμεσα.
Μερικές φορές, το πρώτο βήμα δεν είναι να αλλάξουμε τη δική της στάση, αλλά να βοηθηθείτε εσείς με γνώση για να τη στηρίξετε με τον πιο ήρεμο και αποτελεσματικό τρόπο. Read more

Γεια σας. Πρέπει οπωσδήποτε να την δει παιδοψυχίατρος εάν είναι ανήλικη ή ψυχίατρος εάν είναι ενήλικη. Παράλληλα καλό θα είναι να συνεργαστεί και με κλινικό ψυχοθεραπευτή. Μην τό αφήνετε είναι σοβαρό και είναι σημαντικό να το προλάβετε στην αρχή.
Με εκτίμηση,
Αρχάγγελος Κωνσταντινίδης,MSc

Κατανοώ βαθιά την ανησυχία σας και τον προβληματισμό που βιώνετε ως γονέας. Όταν παρατηρούμε αλλαγές στη συμπεριφορά ή στην ψυχική κατάσταση ενός αγαπημένου μας προσώπου και ειδικά του παιδιού μας, είναι απολύτως φυσιολογικό να θέλουμε να κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας για να βοηθήσουμε. Όσα περιγράφετε, όπως η απομόνωση, η ψυχική μεταβλητότητα και η εμπειρία ακουστικών φωνών, χρήζουν προσοχής, χωρίς ωστόσο αυτό να σημαίνει πως πρέπει να πανικοβληθείτε.

Η άρνησή της να επισκεφθεί κάποιον ειδικό μπορεί να πηγάζει από φόβο, ντροπή, ή την εσωτερική της ανάγκη να νιώθει ότι έχει τον έλεγχο. Είναι σύνηθες οι νέοι, ιδίως εάν αισθάνον...ται ευάλωτοι, να αντιδρούν αμυντικά στην προοπτική ψυχολογικής βοήθειας. Σε αυτή τη φάση, το σημαντικότερο που μπορείτε να κάνετε είναι να διατηρήσετε έναν ανοιχτό και ζεστό δίαυλο επικοινωνίας μαζί της, χωρίς πίεση, επικρίσεις ή υπερβολικές ερμηνείες. Ακόμα και αν δεν δείχνει να το επιθυμεί, η παρουσία σας ως σταθερό, ήρεμο και δεκτικό πρόσωπο είναι στήριγμα από μόνη της.

Μπορείτε επίσης να την ενισχύετε με ήπιους, καθημερινούς τρόπους, ρωτώντας τη πώς νιώθει, χωρίς να επιμένετε ή να σχολιάζετε έντονα τα συμπτώματα. Αν νιώθει ότι είστε εκεί χωρίς να τη «διαβάζετε» ή να την «ανακρίνετε», ίσως με τον καιρό να ανοιχτεί και να δεχτεί να συζητήσει το ενδεχόμενο βοήθειας.

Παράλληλα, θα ήταν ωφέλιμο εσείς οι ίδιοι να απευθυνθείτε σε κάποιον ψυχολόγο, όχι μόνο για να συζητήσετε πώς να της σταθείτε καλύτερα, αλλά και για να έχετε μια καθοδήγηση στο πώς να κινηθείτε αν η κατάσταση επιμείνει ή επιδεινωθεί. Μερικές φορές, η δουλειά που γίνεται με τον γονέα φέρνει και θετική αλλαγή στο παιδί, χωρίς καν να έχει συμμετάσχει το ίδιο σε θεραπεία στην αρχή.

Τέλος, εφόσον συνεχιστούν ή ενταθούν τα συμπτώματα, ειδικά εάν οι φωνές που ακούει επηρεάζουν σημαντικά τη λειτουργικότητά της ή συνοδεύονται από σύγχυση, απόσυρση ή έντονη καχυποψία, θα ήταν συνετό να υπάρξει συνεννόηση με κάποιον επαγγελματία ψυχικής υγείας, ίσως ξεκινώντας εσείς μια επαφή μαζί του για να συζητήσετε τις επιλογές.

Η αγωνία σας είναι απολύτως θεμιτή και δείχνει πόσο βαθιά νοιάζεστε. Μείνετε κοντά της με κατανόηση και ευγένεια, και επιδιώξτε σταθερά, χωρίς πίεση, να της προσφέρετε τη δυνατότητα για στήριξη. Read more

Η άρνηση για βοήθεια είναι συχνή όταν κάποιος βιώνει ψυχωτικά ή έντονα ψυχολογικά συμπτώματα. Μείνετε ήρεμη, δείξτε κατανόηση χωρίς πίεση. Δώστε έμφαση στην αγάπη σας και στην ανησυχία, όχι στη “διάγνωση”. Ίσως δεχτεί να μιλήσει αρχικά σε γενικό πλαίσιο με ψυχολόγο. Αν συνεχιστεί η συμπτωματολογία (φωνές, απόσυρση), καλό είναι να συμβουλευτείτε εσείς ειδικό για καθοδήγηση.

Σας ευχαριστώ που μοιράζεστε την ανησυχία σας ,είναι απολύτως φυσιολογικό να νιώθετε προβληματισμό και αβεβαιότητα όταν βλέπετε αλλαγές στο παιδί σας που δεν μπορείτε να εξηγήσετε ή να διαχειριστείτε.
Από όσα περιγράφετε (φωνές, ψυχολογικές μεταπτώσεις, απότομη απομόνωση), καταλαβαίνω ότι βιώνετε μια δύσκολη και ανησυχητική συνθήκη. Το γεγονός ότι η κόρη σας αρνείται τη βοήθεια είναι συνηθισμένο σε παιδιά ή εφήβους που είτε δεν κατανοούν τι τους συμβαίνει, είτε φοβούνται τη "διάγνωση", είτε νιώθουν ότι θα παρεξηγηθούν. Ακόμα κι αν δεν δέχεται να μιλήσει με ειδικό, μπορείτε να ξεκινήσετε εσείς με έναν ψυχολόγο, ώστε να λάβετε καθ...οδήγηση για το πώς να τη στηρίξετε χωρίς να της ασκείτε πίεση ή να επιδεινώνετε τη δυσκολία της. Read more