Τι να κάνω αν το ladose δεν βοηθά πλέον στη βουλιμία μου;

Σας καταλαβαίνω και είναι πολύ σημαντικό που μιλάτε ανοιχτά για αυτό. Το Ladose (σερτραλίνη) μπορεί να βοηθήσει σε διαταραχές άγχους, κατάθλιψης και βουλιμίας, αλλά η πορεία που περιγράφετε με γρήγορη βελτίωση και μετά υποτροπή είναι αρκετά συνηθισμένη. Αυτό δεν σημαίνει ότι το φάρμακο απέτυχε, αλλά ίσως ότι είτε χρειάζεται παραπάνω χρόνος, είτε κάποια προσαρμογή, είτε ότι από μόνο του δεν καλύπτει όλες τις ανάγκες σας.

Στη βουλιμία συνήθως δεν αρκεί μόνο το φάρμακο. Η πιο αποτελεσματική προσέγγιση είναι συνδυασμός αντικαταθλιπτικών (όπως SSRI, σε υψηλότερες δόσεις συχνά για τη βουλιμία), μαζί με ψυχοθεραπεία. Κυρίως, η Γνωσιακή Συμπ...εριφορική Θεραπεία (CBT) ειδικά για διαταραχές πρόσληψης τροφής έχει πολύ καλές ενδείξεις.

Πολύ κρίσιμο είναι να μη νιώσετε ότι φταίτε εσείς για την υποτροπή. Η βουλιμία έχει οργανικό υπόβαθρο είναι βιολογικό, ψυχολογικό και συμπεριφορικό θέμα μαζί. Είστε σε μια διαδικασία, και το ότι είδατε έστω και για λίγες μέρες βελτίωση δείχνει ότι το σώμα και το μυαλό σας μπορούν να ανταποκριθούν στη θεραπεία.

Θα σας πρότεινα να μην αλλάξετε ή διακόψετε μόνη σας κανένα φάρμακο. Το καλύτερα είναι να μιλήσετε με τον ψυχίατρο σας, να του πείτε ακριβώς τι παρατηρήσατε, και να ξανασχεδιάσετε μαζί το πλάνο: είτε τροποποιώντας τη δόση, είτε σκεπτόμενοι προσθήκη άλλης παρέμβασης. Read more

Αυτό που χρειάζεται να κάνετε είναι να ξεκινήσετε ψυχοθεραπεία, ώστε σε συνδυασμό με την φαρμακοθεραπεία να αντιμετωπίσετε την κατάθλιψη και όλα τα ψυχολογικά θέματα που πιθανόν έχετε.

Ψυχοθεραπευτικά οι διατροφικές διαταραχές αντιμετωπίζονται μέσω τις Γνωσιακής Συμπεριφορικής Θεραπείας, εστιασμένης στις διατροφικές διαταραχές. (CBT-E)

Το Ladose είναι αποτελεσματικο στη βουλιμία, αλλά αν η δράση του μειώνεται, χρειάζεται επαναξιολόγηση. Ωστόσο, η πιο αποτελεσματική προσέγγιση είναι ο συνδυασμός φαρμακευτικής αγωγής με γνωσιακή-συμπεριφορική θεραπεία.

Το Ladose είναι ένα φάρμακο το οποίο ενδείκνυται για αυτές τις περιπτώσεις. Ωστόσο, η δράση του σταθεροποιείται σταδιακά, συνήθως μετά από 3–6 εβδομάδες. Η αρχική βελτίωση μπορεί να οφείλεται σε συνδυασμό βιολογικών και ψυχολογικών παραγόντων (π.χ. ελπίδα, placebo effect).
Αν η υποτροπή επιμένει, θα σας συνιστούσα να το συζητήσετε με τον ψυχίατρό σας.
Πολύ βασικό είναι να συνοδεύεται η φαρμακευτική αγωγή με ψυχοθεραπεία. Η αντιμετώπιση των υπερφαγικών επεισοδίων απαιτεί δουλειά σε επίπεδο συναισθημάτων, αυτοεικόνας και σχέσης με το σώμα.