Νιώθω άδειος χωρίς συναισθήματα όταν γελάω ή κλαίω, γιατί;

Ακούγεται πολύ δύσκολο αυτό που βιώνεις. Νιώθεις αποσύνδεση από τα συναισθήματά σου και ένα εσωτερικό «κενό», ακόμα και όταν γελάς ή κλαις φαινομενικά. Το μυαλό σου ίσως προστατεύεται από ορισμένα συναισθήματα ή βιώνει έντονο άγχος/φόβο. Καλό θα ήταν να απευθυνθείς σε ψυχοθεραπευτή, που μπορεί να σε βοηθήσει με συγκεκριμένες τεχνικές να ξαναβρείς την επαφή σου με τα συναισθήματά σου.

Σε ακούω και αυτό που περιγράφεις – αυτό το "είμαι εκεί αλλά δεν το νιώθω" – είναι κάτι που πολλοί άνθρωποι βιώνουν, ειδικά όταν το σώμα και η ψυχή κουβαλάνε πολλή πίεση ή έχουν περάσει καταστάσεις που ήταν δύσκολο να τις διαχειριστούν. Δεν είναι ψεύτικο το γέλιο ή το κλάμα σου – είναι αληθινές εκφράσεις, αλλά ίσως να νιώθεις "αποσυνδεμένος/η" από μέσα σου. Αυτό το "δεν νιώθω τίποτα" είναι συχνά ένας τρόπος που το σύστημα σου βρήκε για να σε προστατεύσει. Είναι σαν να έχει βάλει μια απόσταση ανάμεσα σε σένα και τα πιο δύσκολα συναισθήματα.

Αυτή η αίσθηση κενού ή αποσύνδεσης μπορεί να σημαίνει ότι κάποια ...κομμάτια σου έχουν "παγώσει" ή δεν έχουν βρει ακόμα χώρο να εκφραστούν με ασφάλεια.

Σε περιόδους σαν κι αυτή, η θεραπεία μέσω τεχνών μπορεί να είναι πολύ βοηθητική – γιατί δεν σε πιέζει να "εξηγήσεις" ή να "νιώσεις με το ζόρι", αλλά σου δίνει τρόπο να πλησιάσεις αυτό το κενό με σύμβολα, εικόνες, κίνηση ή δημιουργία. Μπορεί να μην έρχεται το συναίσθημα άμεσα, αλλά έρχεται μια γλώσσα που μπορεί να το πλησιάσει πιο απαλά.

Αν θέλεις, μπορούμε να αρχίσουμε να "συνομιλούμε" με αυτό το κενό μέσα από εικόνες, φωνές ή υλικά – χωρίς να χρειάζεται να βιαστούμε να του βρούμε λύση. Μερικές φορές η ίδια η πράξη της δημιουργίας μπορεί να ξυπνήσει αυτό που είχε αδρανήσει.

Και δεν είσαι μόνος μέσα σε αυτό. Μπορεί να πάρει χρόνο, αλλά υπάρχει τρόπος να ξανασυνδεθείς με εσένα – και θα το φροντίσουμε μαζί. Read more

Αυτό που περιγράφεις μοιάζει με αποσύνδεση από τα συναισθήματά σου, ένα φαινόμενο που συχνά σχετίζεται με κατάθλιψη ή αποπροσωποποίηση. Δεν σημαίνει ότι προσποιείσαι—τα εξωτερικά σου βιώματα συμβαίνουν, αλλά εσωτερικά νιώθεις κενός, σαν παρατηρητής της ζωής σου. Αυτή η "αποσυναισθηματοποίηση" είναι σήμα ότι κάτι βαθύτερο χρειάζεται φροντίδα. Μίλησε με ειδικό—είναι θεραπεύσιμο και δεν είσαι μόνος. Η αποκατάσταση της σύνδεσης με τον εαυτό σου είναι εφικτή.

Αυτό που περιγράφετε μοιάζει με μια εμπειρία αποσύνδεσης από τα συναισθήματά σας — σαν να λειτουργείτε "μηχανικά", χωρίς να συμμετέχετε ουσιαστικά. Δεν σημαίνει ότι είστε ψεύτικοι· αντιθέτως, φαίνεται πως έχετε επίγνωση της εσωτερικής σας κατάστασης, κάτι που είναι σημαντικό πρώτο βήμα.
Αυτή η «απουσία» συναισθήματος μπορεί να σχετίζεται με ψυχική κόπωση, μακροχρόνιο στρες ή ακόμη και καταθλιπτικά στοιχεία. Μερικές φορές, το ψυχικό μας σύστημα «μουδιάζει» για να μας προστατέψει από συναισθήματα που δεν μπορούμε — ή δεν αντέχουμε — να επεξεργαστούμε εκείνη τη στιγμή.
Ίσως χρειάζεστε έναν ασφαλή χώρο, χρόνο... και βοήθεια για να καταλάβετε τι κρύβεται πίσω από αυτή την αποσύνδεση.
Η ψυχοθεραπεία θα σας βοηθήσει να επανασυνδεθείτε με τον εαυτό σας και να δώσετε νόημα σε αυτό που ζείτε. Δεν είστε μόνοι σε αυτό. Read more

Καταλαβαίνω βαθιά αυτό που περιγράφετε. Η εμπειρία του να νιώθει κανείς ψεύτικος, να γελάει ή να κλαίει χωρίς να αισθάνεται τίποτα, να υπάρχει ένα είδος εσωτερικής απουσίας ή κενού, είναι κάτι που συναντώ σε ανθρώπους που βρίσκονται σε μια μακροχρόνια κατάσταση ψυχικής αποστασιοποίησης από τον εαυτό τους, από τα συναισθήματά τους, και ενίοτε από τη ζωή γενικότερα.

Αυτό δεν σημαίνει ότι κάτι πάει «στραβά» μαζί σας. Δεν πρόκειται για αδυναμία ή έλλειμμα. Είναι, τις περισσότερες φορές, μια πολύ εξελιγμένη μορφή άμυνας του ψυχισμού. Όταν κάποιος έχει βιώσει έντονη πίεση, ματαίωση, συναισθηματική απογοήτευση ή και παρατεταμένη ψ...υχική κόπωση, το σύστημα κλείνει προσωρινά. Σαν ένας μηχανισμός προστασίας, σταματάει να νιώθει, για να μη σπάσει.

Το γεγονός ότι εξακολουθείτε να λειτουργείτε, να γελάτε, να εκφράζετε, να κινείστε μέσα στην καθημερινότητα, είναι δείγμα ότι υπάρχει ακόμα ζωή μέσα σας, ακόμη κι αν δεν τη νιώθετε αυτή τη στιγμή. Αυτό που περιγράφετε είναι περισσότερο μια αποσύνδεση, όχι ένα τέλος. Είναι σαν να έχει χαθεί το νήμα ανάμεσα σε αυτό που ζείτε εξωτερικά και σε αυτό που συμβαίνει εσωτερικά.

Αυτή η εμπειρία της συναισθηματικής απουσίας μπορεί να σχετίζεται με καταθλιπτικά στοιχεία, με χρόνιο άγχος ή και με ένα είδος εσωτερικού μουδιάσματος που δημιουργείται όταν κανείς έχει περάσει πολύ καιρό σε κατάσταση επιβίωσης, χωρίς αρκετό χώρο να νιώσει. Δεν χρειάζεται να έχετε βιώσει κάποιο «μεγάλο» τραύμα. Αρκεί η αίσθηση ότι δεν υπήρξε χώρος για το δικό σας αληθινό βίωμα.

Δεν υπάρχει κάποια μαγική εξήγηση, αλλά αυτό που έχει σημασία είναι ότι η κατάσταση αυτή δεν είναι μόνιμη. Είναι κάτι που μπορεί σταδιακά να αλλάξει, όχι μέσα από πίεση, αλλά μέσα από φροντίδα και βαθύτερη κατανόηση του τι σας συνέβη. Η ψυχοθεραπεία μπορεί να σας βοηθήσει όχι μόνο να ξανασυνδεθείτε με το συναίσθημα, αλλά και να θυμηθείτε ποιος είστε πέρα από αυτό το αίσθημα κενού. Read more