Είναι λογικό να μισώ τους γονείς μου για ψυχικό πόνο στα 30 μου;

Καλησπέρα, Όταν κάποιος νιώθει ότι οι πιο κοντινοί του άνθρωποι, εκείνοι που "θα έπρεπε" να προσφέρουν ασφάλεια και στήριξη, τον απογοητεύουν ή τον πληγώνουν ψυχικά, είναι απόλυτα φυσιολογικό να γεννιούνται θυμός, οργή και ακόμα και σκέψεις απόρριψης.
Το ότι είστε 30 δεν σημαίνει ότι θα έπρεπε να έχετε "ανοσία" στην επίδραση αυτών των σχέσεων. Οι γονεϊκοί δεσμοί επηρεάζουν βαθιά, και συχνά λειτουργούν μέσα μας ακόμα κι όταν δεν το καταλαβαίνουμε.
Αυτό που μπορεί να σας βοηθήσει είναι να επεξεργαστείτε αυτά τα συναισθήματα με έναν ψυχοθεραπευτή προκειμένου να αναζητήσετε τον δικό σας ψυχικό χώρο, να επεξεργαστείτε τ...α όρια και να θωρακίσετε καλύτερα τον εαυτό σας. Read more

Καλησπέρα σας, φαίνεται ότι σας απασχολούν οι σχέσεις με τους γονείς σας και σας προβληματίζει ο τρόπος με τον οποίο το αντιμετωπίζετε. Η ψυχαναλυτική ψυχοθεραπεία θα σας βοηθούσε να διερευνήσετε πως τα παιδικά σας βιώματα μπορούν να έχουν επηρέασει την σχέση σας στο παρόν.

Καλησπέρα σας και ευχαριστούμε για το βαθύ και ειλικρινές μοίρασμα.

Οι σκέψεις και τα συναισθήματα που περιγράφετε, όσο «βαριά» κι αν φαίνονται, είναι απολύτως κατανοητά και ανθρώπινα. Οι σχέσεις με τους γονείς μας μάς επηρεάζουν σε τεράστιο βαθμό, ακόμα και πολύ μετά την ενηλικίωση. Δεν είναι ασυνήθιστο στη θεραπεία να αφιερώνεται σημαντικός χρόνος στην εξερεύνηση αυτών των σχέσεων – γιατί συχνά, ακόμη κι όταν δεν υπάρχει εμφανής σωματική κακοποίηση, οι ψυχικές πληγές και τα συναισθηματικά τραύματα μπορούν να είναι βαθιά και διαρκή.

Η έλλειψη ψυχολογικής υποστήριξης σε δύσκολες φάσεις της ζωής –και ιδιαίτερα όταν ...αυτή η έλλειψη προέρχεται από τους ανθρώπους που "οφείλουν" να είναι εκεί για εμάς, δηλαδή τους γονείς– μπορεί να γεννήσει έντονη απογοήτευση, θυμό, ακόμη και συναισθήματα ενοχής ή ντροπής που δυσκολευόμαστε να κατανοήσουμε. Οι σκέψεις που περιγράφετε δεν είναι "παράλογες"· είναι σημάδι ότι υπάρχει εσωτερική πίεση και ανάγκη για αναγνώριση, φροντίδα και ίσως και αποκατάσταση μιας συναισθηματικής ισορροπίας που δεν οικοδομήθηκε με ασφάλεια στο παρελθόν.

Το γεγονός ότι είστε 30 δεν σημαίνει ότι «δεν θα έπρεπε να σας επηρεάζει» – κάθε ηλικία έχει τα δικά της στάδια επεξεργασίας των βιωμάτων. Δεν υπάρχει «λήξη ημερομηνίας» στην επίδραση που έχουν οι γονεϊκές σχέσεις πάνω μας. Το αντίθετο: στην ενήλικη ζωή, πολλές φορές αρχίζουμε για πρώτη φορά να βλέπουμε καθαρά τι μας πλήγωσε και τι κουβαλάμε ακόμα μέσα μας.

Ο χώρος της ψυχοθεραπείας είναι ιδανικός για να διερευνήσετε αυτά τα συναισθήματα, με ασφάλεια και χωρίς κρίση. Εκεί μπορείτε να δώσετε φωνή σε όσα ίσως δεν τολμήσατε ποτέ να πείτε, να επεξεργαστείτε τον θυμό, τη θλίψη ή την ενοχή, και να αρχίσετε να επαναπροσδιορίζετε τον εαυτό σας, τις σχέσεις σας και τα όρια σας.

Το πρώτο βήμα το κάνατε ήδη: αναγνωρίσατε την ανάγκη για αλλαγή και τη δύναμη που χρειάζεται για να την επιδιώξετε. Κι αυτό είναι ένα σπουδαίο ξεκίνημα. Read more

Καλησπέρα σας, τα συναισθήματα που περιγράφετε είναι πολύ πιο συνηθισμένα και λογικά απ’ όσο νομίζετε – ειδικά όταν οι σχέσεις με τους γονείς είναι πηγή πόνου αντί για υποστήριξης. Το να νιώθει κανείς θυμό προς ανθρώπους που, θεωρητικά, θα έπρεπε να είναι πηγή ασφάλειας, είναι μια αντίδραση στην απογοήτευση και την ψυχική φθορά που μπορεί να έχει προκληθεί από λόγια, υποτίμηση ή έλλειψη συναισθηματικής παρουσίας.
Οι αυτόματες σκέψεις που περιγράφετε είναι μηνύματα που δείχνουν πόσο πολύ έχετε πληγωθεί και ότι δεν αντέχετε άλλο να πληγώνεστε – και αυτό είναι ανθρώπινο. Η ηλικία δεν έχει σημασία, καθώς η επίδραση των γονιών μπορεί να μας ε...πηρεάζει για πολλά χρόνια, ακόμη και χωρίς να το συνειδητοποιούμε. Μέσα από την ψυχοθεραπεία, μπορείτε να κατανοήσετε βαθύτερα αυτή τη σχέση, να διαχωρίσετε τις εσωτερικευμένες φωνές από τη δική σας αλήθεια και να μάθετε να διαχειρίζεστε με διαφορετικό τρόπο τις καταστάσεις που σας επηρεάζουν. Δεν μπορούμε να αλλάξουμε τους γονείς μας, αλλά μπορούμε να αλλάξουμε τον τρόπο που σχετιζόμαστε μαζί τους — ή και τον τρόπο που τους κουβαλάμε μέσα μας. Το ότι αναρωτιέστε και προβληματίζεστε ήδη δείχνει ευαισθησία, ενσυναίσθηση και διάθεση για προσωπική δουλειά — στοιχεία που μπορούν να σας βοηθήσουν να επουλώσετε αυτές τις πληγές. Read more

Καλησπέρα! Σας ευχαριστώ πολύ που μοιραστήκατε κάτι τόσο βαθύ και δύσκολο, χρειάζεται θάρρος για να εκφράσει κανείς τέτοιες σκέψεις και συναισθήματα. Θα σας πω με ειλικρίνεια: ναι, είναι απολύτως φυσιολογικό να νιώθετε θυμό, ακόμη και μίσος, όταν οι άνθρωποι που υποτίθεται πως θα έπρεπε να σας στηρίζουν, σας προκαλούν πόνο. Δεν χρειάζεται να έχει υπάρξει σωματική κακοποίηση για να δημιουργηθεί τραύμα. Η ψυχική κακοποίηση, η συναισθηματική παραμέληση, η έλλειψη αποδοχής ή κατανόησης, μπορεί να αφήσουν πολύ βαθιά σημάδια. Όταν λέτε «αν δεν υπήρχαν θα ένιωθα ανακούφιση», δεν σημαίνει πως είστε "κακός άνθρωπος". Σημαίνει ότι κ...ουραστήκατε. Ότι μέσα σας υπάρχει μια ανάγκη για ηρεμία και ασφάλεια, που ίσως αυτές οι σχέσεις δεν σας επιτρέπουν να βιώσετε. Όσο για την ηλικία σας, τα 30 δεν είναι κάποιο όριο στο πότε σταματούν να μας επηρεάζουν οι γονείς μας. Οι σχέσεις αυτές έχουν τις ρίζες τους πολύ βαθιά. Αυτό όμως που αλλάζει όσο μεγαλώνουμε, είναι η δυνατότητα να προστατεύσουμε τον εαυτό μας και να ορίσουμε εμείς πια τα όρια και τις αποστάσεις που χρειαζόμαστε. Αν αναγνωρίζετε μέσα σας αυτά τα έντονα συναισθήματα, είναι σημάδι ότι υπάρχει κάτι που πονάει, αλλά και κάτι μέσα σας που παλεύει να θεραπευτεί. Και αυτό είναι σημαντικό! Αν νιώθετε πως χρειάζεστε υποστήριξη σε αυτή τη διαδρομή, η Συμβουλευτική μπορεί να προσφέρει ένα ασφαλές πλαίσιο για να δουλέψετε όλα αυτά, χωρίς κριτική, με αποδοχή και σεβασμό! Read more