Άσθμα και άγχος: αντιμετώπιση χασμουρητού, δύσπνοιας, κόμπου στο λαιμό

Τα συμπτώματα σας μπορεί να συνδέονται με το άγχος, το οποίο επηρεάζει την αναπνευστική λειτουργία. Προσπαθήστε αναπνευστικές τεχνικές και ασκήσεις χαλάρωσης για να μειώσετε την ένταση. Συζητήστε με τους γιατρούς σας για ενδεχόμενη προσαρμογή της αγωγής και ελέγξτε αν υπάρχει ανάγκη για περαιτέρω ψυχολογική υποστήριξη.

Αυτό που περιγράφετε μοιάζει με μια εμπειρία όπου η σωματική διάσταση και η ψυχική συναντιούνται. Η δύσπνοια, το χασμουρητό και ο κόμπος στον λαιμό μπορεί να εκφράζουν τόσο το άσθμα, επομένως μια οργανική πλευρά, όσο και κάτι εσωτερικό-ψυχικό που αναζητά χώρο και λόγο. Στην ψυχοθεραπεία στεκόμαστε με προσοχή σε αυτά τα σωματικά βιώματα, όχι μόνο ως «συμπτώματα», αλλά και ως τρόπους με τους οποίους η ψυχική ζωή μιλά μέσα από το σώμα. Στο θεραπευτικό πλαίσιο μπορεί να δημιουργηθεί ένας χώρος όπου θα διερευνηθεί το πώς αυτά τα επεισόδια συνδέονται με συναισθήματα, σχέσεις και εσωτερικές ανάγκες, ώστε να μη χρειάζεται το σώμα να «φ...ωνάζει» τόσο έντονα. Θα σας πρότεινα να συμβουλευτείτε τον γιατρό σας για την οργανική διάσταση (άσθμα) και να αξιοποιήσετε την ψυχοθεραπεία σας προκειμένου να κατανοήσετε τι άλλο μπορεί να εκφράζεται μέσα από το σύμπτωμα. Read more

Αυτό που περιγράφετε – το έντονο χασμουρητό με αίσθημα δύσπνοιας και "κόμπο" στο λαιμό – είναι ένα κλασικό φαινόμενο που βρίσκεται στη διασταύρωση άσθματος και γενικευμένου άγχους. Στην πράξη, μιλάμε για ένα "μικτό" σύμπτωμα, όπου:

Από τη μία το άσθμα δημιουργεί πραγματική σωματική δυσφορία (βρογχόσπασμο, δυσκολία στη ροή αέρα).

Από την άλλη το άγχος ενεργοποιεί το αυτόνομο νευρικό σύστημα, προκαλεί αίσθημα κόμπου, "αέρα που δεν φτάνει" και συχνά το αντανακλαστικό του χασμουρητού ως προσπάθεια βαθιάς εισπνοής.

Τι μπορείτε να κάνετε πρακτικά:

Διαχωρισμός κρίσης άσθματος από άγχο...ς
– Ελέγχετε με το σπιρόμετρο/peak flow (αν έχετε στο σπίτι). Αν οι μετρήσεις πέφτουν, τότε το άσθμα όντως επιδεινώνεται και χρειάζεται η οδηγία του πνευμονολόγου (π.χ. εισπνεόμενο βρογχοδιασταλτικό).
– Αν οι μετρήσεις είναι σταθερές αλλά το αίσθημα δύσπνοιας συνεχίζει, είναι πιο πιθανό να είναι αγχώδες-σωματοσυμπτωματικό.

Τεχνικές άμεσης διαχείρισης

Ελεγχόμενη αναπνοή: εισπνοή από τη μύτη σε 4 δευτερόλεπτα, εκπνοή αργή από το στόμα σε 6–7 δευτερόλεπτα.

Εστίαση στην εκπνοή και όχι στην εισπνοή (το αντίθετο από αυτό που σας ωθεί το άγχος).

Χρήση του "grounding" (να στρέφετε την προσοχή σε 5 πράγματα που βλέπετε, 4 που αγγίζετε, 3 που ακούτε κ.λπ.) ώστε να σπάσει ο φαύλος κύκλος άγχους-σωματοποίησης.

Συντονισμός ειδικών
– Καλό είναι να ενημερώσετε μαζί ψυχίατρο και πνευμονολόγο. Πολλές φορές χρειάζεται μικρή προσαρμογή στην αγωγή: π.χ. ενίσχυση αντιασθματικής θεραπείας σε περιόδους στρες ή προσαρμογή αγχολυτικής αγωγής όταν τα συμπτώματα "σφίγγουν" τον θώρακα.
– Ο ψυχολόγος μπορεί να δουλέψει στοχευμένα με τεχνικές διαχείρισης κρίσεων σωματικού άγχους (π.χ. διαφραγματική αναπνοή, βιοανατροφοδότηση).

Καθησυχασμός με ρεαλισμό
– Δεν κινδυνεύετε να πάθετε "έμφραγμα από χασμουρητό" ή "από κόμπο". Αυτό που επιβαρύνει είναι η ένταση και το στρες που σας προκαλεί το ίδιο το σύμπτωμα.
– Στόχος δεν είναι να "εξαφανιστούν" οι αισθήσεις (αυτό σπάνια γίνεται άμεσα), αλλά να μην τρομάζουν τόσο ώστε να πολλαπλασιάζουν το πρόβλημα. Read more

Σε καταλαβαίνω, αυτά τα συμπτώματα μπορεί να είναι πολύ δυσάρεστα. Όταν εμφανίζονται, προσπάθησε να πάρεις αργές αναπνοές, να στρέψεις την προσοχή σου σε ένα σταθερό σημείο του σώματος σου και να παρατηρήσεις απλά τι συμβαίνει. Μπορείς επίσης να εξασκήσεις μια υπενθύμιση που μπορείς να λες στον εαυτό σου, όπως «Αναπνέω αργά, είμαι ασφαλής, το σώμα μου θα ηρεμήσει». Είναι σημαντικό που συνεργάζεσαι με τους ειδικούς σου· δώσε χρόνο και φρόντισε τον εαυτό σου με συμπόνια.