Άρνηση φαγητού σε ηλικιωμένη 92 ετών με σωληνάκι: Αντιμετώπιση;

Καλησπέρα σας,

Η κατάσταση που περιγράφετε είναι πολύ συχνή σε ηλικιωμένα άτομα, ιδιαίτερα όταν υπάρχει προοδευτική απώλεια όρεξης και σταδιακή άρνηση φαγητού. Σε αυτή την ηλικία, οι αιτίες μπορεί να είναι πολλαπλές: φυσιολογική μείωση της όρεξης λόγω ηλικίας, υποκείμενα προβλήματα υγείας, φαρμακευτική αγωγή, προβλήματα στο στόμα ή στο πεπτικό, αλλά και ψυχολογικοί ή γνωστικοί παράγοντες όπως κατάθλιψη ή άνοια.

Η τρέχουσα σίτιση μέσω σωληναρίου είναι μια λύση για να διατηρηθεί η θρέψη, αλλά συνήθως δεν λύνει το βασικό πρόβλημα που προκαλεί την άρνηση του φαγητού. Στην πράξη, η προσέγγιση είναι συνδυαστική.

Αρχικά, ε...ίναι σημαντικό να γίνει συζήτηση με τον θεράποντα ιατρό για να αξιολογηθούν οι αιτίες της απώλειας όρεξης και της άρνησης φαγητού. Ο γιατρός μπορεί να ελέγξει για προβλήματα υγείας που επηρεάζουν την όρεξη, όπως φλεγμονές, πόνο, στοματικά ή γαστρεντερικά προβλήματα, καθώς και παρενέργειες φαρμάκων.

Παράλληλα, σε αυτή την ηλικία, η ψυχολογική διάσταση παίζει μεγάλο ρόλο. Η απώλεια όρεξης συχνά συνδέεται με αίσθημα αδυναμίας, κατάθλιψη, μοναξιά ή άρνηση για φροντίδα. Η στήριξη μέσα στο σπίτι ή σε δομή φροντίδας, η ευχάριστη ατμόσφαιρα κατά το φαγητό, η επιλογή τροφών με ευχάριστη γεύση και η παρουσία αγαπημένων προσώπων μπορούν να βοηθήσουν να αυξηθεί η διάθεση για φαγητό.

Σε συνεργασία με διαιτολόγο και νοσηλευτή, μπορεί να οργανωθεί πρόγραμμα σίτισης που να περιλαμβάνει μικρές, συχνές ποσότητες, πιο εύκολες στη μάσηση και κατάποση, και τροποποιημένες υφές φαγητών ώστε να διευκολύνεται η πρόσληψη.

Τέλος, είναι σημαντικό να υπάρχει συζήτηση με την οικογένεια και τον γιατρό για τους στόχους φροντίδας. Σε προχωρημένη ηλικία, η διατήρηση της άνεσης, της ποιότητας ζωής και η μείωση του άγχους για τη σίτιση συχνά έχουν μεγαλύτερη σημασία από την υποχρεωτική λήψη τροφής. Read more

Συζητήστε με το γιατρό που την παρακολουθεί αν μπορεί να πάρει κάποιο αντικαταθλιπτικό σε σταγόνες. Δεν υπάρχει κάτι άλλο να κάνετε

Καλησπέρα σας ενδεχομένως να υπάρχουν συμπτώματα νευρογενους ανορεξίας χρειάζεται να γίνει αξιολόγηση και εκτίμηση από ψυχοθεραπευτη