Φαρμακευτική αγωγή για διατροφικές διαταραχές και άγχος σε έφηβο;

Καλημέρα σας.
Από αυτά που περιγράφετε, φαίνεται πως ο γιος σας δυσκολεύεται εδώ και καιρό με το φαγητό, το σώμα του και το άγχος που συνδέεται με αυτά. Είναι πολύ θετικό ότι το έχετε παρακολουθήσει στενά και έχετε ήδη ζητήσει καθοδήγηση για το πώς να τον στηρίξετε αυτό κάνει την διαφορά.
Σε τέτοιες περιπτώσεις, μια ήπια φαρμακευτική αγωγή μπορεί μερικές φορές να βοηθήσει, κυρίως όταν υπάρχει έντονο στρες, εκνευρισμός ή απογοήτευση. Δεν είναι απαραίτητο βήμα για όλους, αλλά μπορεί να λειτουργήσει υποστηρικτικά, ώστε ο έφηβος νέος να νιώσει πιο ήρεμο και να μπορέσει σταδιακά να εμπιστευτεί τη βοήθεια ειδικού. Οι παρενέργειες, όταν υπάρ...χει σωστή παρακολούθηση από παιδοψυχίατρο, είναι συνήθως ήπιες και ελέγξιμες.
Προς το παρόν, αυτό που έχει μεγαλύτερη σημασία είναι να παραμείνει η σχέση μαζί του ανοιχτή και ήρεμη. Αποφύγετε τα σχόλια για το σώμα ή το φαγητό, δείξτε κατανόηση και προσπαθήστε να συνδεθείτε με το πώς νιώθει και όχι με το τι τρώει. Ακόμη κι αν αντιδρά, είναι σημαντικό να νιώθει ότι υπάρχει χώρος να μιλήσει χωρίς να τον πιέζετε.
Θα σας πρότεινα να γίνει μια ήπια αξιολόγηση από παιδοψυχίατρο που έχει εμπειρία με εφήβους και θέματα γύρω από το φαγητό, ώστε να σας καθοδηγήσει με ασφάλεια. Εκεί θα εκτιμηθεί αν χρειάζεται κάποια φαρμακευτική στήριξη ή αν αρκεί η συνέχιση της ψυχολογικής παρακολούθησης μέσα από εσάς ως γονείς. Read more

Καλησπέρα σας. Από όσα γράφετε τα οποία από ότι φαίνεται σας έχουν αναστατώσει πολύ σαν γονιό, φαίνεται ότι ο γιος σας πάσχει εκτός των ορμονολογικών θεμάτων και από διαταραχή στην πρόσληψη τροφής. Πρόκειται για μια ιδιαίτερη κατηγορία στις ψυχικές διαταραχές και χρειάζεται να απευθυνθείτε άμεσα στο κατάλληλο πλαίσιο. Στο Αιγινήτειο υπάρχει ειδικό ιατρείο για τις διαταραχές στην πρόσληψη τροφής ή εναλλακτικά σε ειδικό (ψυχίατρο ή κλινικό ψυχολόγο) εξειδικευμένο στις διαταραχές αυτές. Το δύσκολο είναι ότι συνήθως τα άτομα που πάσχουν δεν το αντιλαμβάνονται. Στην περίπτωση σας το άτομο είναι ανήλικο οπότε καλό είναι να συμβουλευτείτε ένα ψυχίατ...ρο για να σας δώσει τις κατάλληλες συμβουλές για τις ενέργειες που θα πρέπει να κάνετε για να προλάβετε δυσμενείς εξελίξεις. Read more

Καλησπέρα σας,

Σας ευχαριστώ που μοιράζεστε κάτι τόσο ευαίσθητο και δύσκολο — φαίνεται πόσο έχετε σταθεί στο πλευρό του γιου σας, με κατανόηση και ανησυχία, προσπαθώντας να βρείτε τρόπους να τον βοηθήσετε χωρίς να τον πιέσετε υπερβολικά. Αυτό από μόνο του είναι μια πολύ σημαντική στάση, γιατί τα παιδιά και οι έφηβοι με διατροφικές διαταραχές βιώνουν συχνά ένα βαθύ αίσθημα ελέγχου και φόβου, και η ύπαρξη ενός γονιού που παραμένει σταθερός, χωρίς να τους επικρίνει, είναι από τους πιο προστατευτικούς παράγοντες.

Από όσα περιγράφετε, ο γιος σας φαίνεται να βρίσκεται σε μια φάση μετάβασης της διαταραχής — από την αυστηρή περιορισ...τική συμπεριφορά (νευρική ανορεξία) σε ένα μοτίβο υπερφαγικών επεισοδίων με ενοχή και αντισταθμιστικές συμπεριφορές. Αυτό συχνά συμβαίνει όταν το σώμα, μετά από μακρόχρονο περιορισμό, “αντιδρά” στη στέρηση και προσπαθεί να αποκαταστήσει την ισορροπία. Παράλληλα, όμως, το ψυχολογικό υπόβαθρο (φόβος αύξησης βάρους, ανάγκη ελέγχου, χαμηλή αυτοεκτίμηση) παραμένει ενεργό — και αυτό είναι που συντηρεί τον φαύλο κύκλο.

Η αντίστασή του να ζητήσει βοήθεια είναι επίσης τυπική. Οι έφηβοι με διατροφικές διαταραχές συχνά αισθάνονται ότι ο έλεγχος του φαγητού είναι το μόνο πεδίο όπου έχουν εξουσία, και η πρόταση για θεραπεία βιώνεται σαν απειλή προς αυτή την αίσθηση αυτονομίας. Το γεγονός ότι εσείς αναζητήσατε στήριξη ως γονείς ήταν μια εξαιρετικά σωστή κίνηση — γιατί σας δίνει τα εργαλεία να διαχειριστείτε τη σχέση και τις αντιδράσεις του, ακόμα κι όταν εκείνος δεν συνεργάζεται άμεσα.

Όσον αφορά τη φαρμακευτική αγωγή, πράγματι υπάρχουν περιπτώσεις όπου μπορεί να βοηθήσει, αλλά πάντοτε μόνο σε συνδυασμό με ψυχοθεραπευτική προσέγγιση και υπό στενή ιατρική παρακολούθηση. Τα φάρμακα δεν θεραπεύουν τη διατροφική διαταραχή από μόνα τους· μπορούν όμως να μειώσουν συνοδά συμπτώματα όπως έντονο άγχος, ιδεοληπτικές σκέψεις για το φαγητό και το σώμα, ή καταθλιπτικά στοιχεία, ώστε ο έφηβος να μπορέσει να δεχθεί ψυχολογική υποστήριξη. Συνήθως, σε τέτοιες περιπτώσεις, ο κατάλληλος ειδικός είναι παιδοψυχίατρος με εμπειρία σε διατροφικές διαταραχές. Εκείνος μπορεί να εκτιμήσει εάν υπάρχει ένδειξη για φαρμακευτική παρέμβαση, ποιο είδος είναι πιο ασφαλές, και να παρακολουθεί συστηματικά τις τυχόν παρενέργειες.

Ο φόβος σας για τα φάρμακα είναι εύλογος, και είναι σημαντικό να γνωρίζετε ότι η έναρξη αγωγής δεν σημαίνει απαραίτητα “βαριά φαρμακοθεραπεία”. Συχνά χρησιμοποιούνται ήπιες αντικαταθλιπτικές ή αγχολυτικές αγωγές, σε μικρές δόσεις, με πολύ καλή ανεκτικότητα — πάντα εξατομικευμένα, και πάντα με έλεγχο από ειδικό. Το κρίσιμο σημείο είναι να μην επιχειρήσετε μόνοι σας οποιαδήποτε φαρμακευτική δοκιμή, αλλά να γίνει στο πλαίσιο μιας ολοκληρωμένης θεραπευτικής ομάδας (παιδοψυχίατρος, ψυχολόγος, διατροφολόγος).

Παράλληλα, συνεχίστε να του δείχνετε σταθερότητα, χωρίς να κάνετε το φαγητό κεντρικό θέμα της καθημερινότητας. Αντί να του λέτε «πρέπει να φας» ή «μην τρως τόσο», μπορείτε να επικεντρώνεστε στο πώς νιώθει, π.χ.:

«Βλέπω ότι αυτό σε κουράζει και σε πιέζει πολύ. Αν μπορούσες να βρεις έναν τρόπο να νιώθεις πιο ήρεμος, θα ήθελα να σε στηρίξουμε να τον δοκιμάσεις.»

Έτσι, το μήνυμα δεν είναι “θέλουμε να αλλάξεις”, αλλά “θέλουμε να νιώσεις καλύτερα”. Αυτό αυξάνει τις πιθανότητες να ανοιχτεί σταδιακά στην ιδέα βοήθειας.

Καταλαβαίνω επίσης την ανησυχία σας για τις πανελλήνιες. Είναι σημαντικό να μην προστεθεί πίεση γι’ αυτό το κομμάτι αυτή τη στιγμή. Προτεραιότητα έχει η ψυχική και σωματική του σταθεροποίηση· η εκπαιδευτική πορεία μπορεί πάντα να συνεχιστεί, αλλά η υγεία του είναι το θεμέλιο πάνω στο οποίο θα στηριχθεί κάθε προσπάθεια στο μέλλον. Read more

Να φοβάστε την ασθένεια και όχι τα φάρμακα. Νομίζω στο Αιγινήτειο έχει οργανωμένο τμήμα. Αυτή η διαταραχή είναι απ΄τις πιο δύσκολες. Μην χάνετε χρόνο με άλλους υποτίθεται ειδικούς.

Καλησπέρα,
Από αυτά που περιγράφετε δείχνει ότι ο γιος σας βιώνει μια σύνθετη διατροφική διαταραχή, η οποία επηρεάζει όχι μόνο το σώμα, αλλά και τη σκέψη, τη διάθεση και την καθημερινότητά του.
Είναι σημαντικό να γνωρίζετε πως η φαρμακευτική αγωγή από μόνη της δεν θεραπεύει τη διαταραχή, γιατί στοχεύει στα συμπτώματα και όχι στις αιτίες. Σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να βοηθήσει στη ρύθμιση του άγχους, αλλά πάντα πρέπει να συνδυάζεται με ψυχοθεραπευτική παρέμβαση.
Προσπαθήστε να αποφύγετε πιέσεις και να δείξετε κατανόηση, προσεγγίζοντάς τον μέσα από ειλικρινή ενδιαφέρον (π.χ. «ξέρω πόσο δύσκολο είναι για σένα όλο αυτό, είμαι... εδώ να το περάσουμε μαζί»).
Πολλές φορές η αλλαγή ξεκινά μέσα από τον τρόπο που αντιδρά η οικογένεια. Read more