Πώς να βοηθήσω 15χρονο με εναντιωματική διαταραχή και σχολική άρνηση;

Καταλαβαίνω την ένταση και την απόγνωση που μπορεί να βιώνετε. Σε περιπτώσεις όπως αυτή, όπου το παιδί αρνείται οποιαδήποτε βοήθεια, η βοήθεια και η θεραπεία δεν ξεκινά απαραίτητα από το ίδιο το παιδί, αλλά από το περιβάλλον του. Η δική σας στήριξη μέσω θεραπείας, είτε ατομικά είτε οικογενειακά, μπορεί να γίνει το πιο ουσιαστικό βήμα. Όχι για να «διορθώσετε» το παιδί, αλλά για να κατανοήσετε βαθύτερα τι προσπαθεί να εκφράσει μέσα από αυτή τη συμπεριφορά. Συχνά, αυτό που φαίνεται ως πρόβλημα είναι στην πραγματικότητα ένα σύμπτωμα ενός εσωτερικού πόνου ή του τρόπου λειτουργείας του οικογενειακού συστήματος. Ξεκινώντας εσείς θεραπεία, ...χτίζετε ξανά ένα σταθερό έδαφος ασφάλειας και εμπιστοσύνης, το οποίο μπορεί σταδιακά να επηρεάσει και το ίδιο το παιδί. Ίσως να ήταν καλύτερο να στραφείτε προς αυτή την κατεύθυνση, γιατί ακόμα κι όταν το παιδί δεν συνεργάζεται, η αλλαγή μπορεί να ξεκινήσει από εσάς και να απλωθεί ώστε να επηρεάσει και το ίδιο το παιδί που εκφράζει το σύμπτωμα. Read more

Eίναι πολύ σημαντικό που αναζητάς στήριξη σε μια συνθήκη που ακούγεται εξαιρετικά δύσκολη και εξαντλητική όχι μόνο για εσένα ως γονέα, αλλά για ολόκληρη την οικογένεια. Είναι φανερό ότι προσπαθείτε ήδη πάρα πολύ να διατηρήσετε ένα σταθερό και ήρεμο περιβάλλον, παρά την έντονη πίεση που βιώνετε. Και αυτό είναι ένα σημάδι ότι μέσα στην αποδιοργάνωση υπάρχει ακόμη διάθεση για φροντίδα και σύνδεση, κάτι που δεν πρέπει να υποτιμάται.
Αυτό που συμβαίνει δεν είναι απλώς ένα “πρόβλημα συμπεριφοράς του παιδιού”, αλλά μια δυναμική που εκφράζεται μέσα στην οικογένεια, στις σχέσεις, στο περιβάλλον, στο πλαίσιο της εφηβείας. Η εναντιωματική στάση, η α...πομόνωση, η άρνηση να δεχτεί βοήθεια ή να συμμετάσχει, είναι συχνά τρόποι με τους οποίους ένας έφηβος, συνήθως με μεγάλη εσωτερική ένταση ή πόνο, προσπαθεί να ασκήσει έλεγχο σε έναν κόσμο που νιώθει ότι δεν μπορεί να τον καταλάβει ή να τον χωρέσει.
Κι αυτό δεν σημαίνει ότι εσείς κάνετε κάτι «λάθος». Σημαίνει ότι αυτός ο έφηβος, με τον δικό του τρόπο, εκπέμπει ένα μήνυμα — έστω και μέσα από θυμό, άρνηση, προκλήσεις ή απομόνωση. Το μήνυμα αυτό, πολλές φορές, δεν μπορεί να εκφραστεί με λόγια όπως «χρειάζομαι βοήθεια», αλλά με συμπεριφορές που δοκιμάζουν διαρκώς τα όρια και τη συνοχή των σχέσεων γύρω του.
Το ότι αρνείται κάθε βοήθεια, δεν σημαίνει πως είναι χαμένη υπόθεση, αντιθέτως, είναι αρκετά συνηθισμένο σε αυτές τις περιπτώσεις. Η θεραπευτική διαδικασία συχνά δεν ξεκινά από το παιδί, αλλά από τους ενήλικες που είναι κοντά του. Δηλαδή, από εσάς. Ένα πολύ ουσιαστικό βήμα θα ήταν να λάβετε εσείς ή και όλη η οικογένεια, αν γίνεται οικογενειακή ψυχοθεραπεία ή συμβουλευτική, όχι για να “μάθετε πώς να τον διορθώσετε”, αλλά για να χαρτογραφήσετε μαζί τι δυναμικές υπάρχουν, πώς αλληλεπιδρούν, τι μοτίβα επαναλαμβάνονται και πώς μπορείτε να διατηρήσετε εσείς την ψυχική σας ανθεκτικότητα και σταθερότητα.
Μια συμβουλή: Αντί να προσπαθείτε να τον «πείσετε» να αλλάξει ή να δεχτεί βοήθεια, δώστε προτεραιότητα στη σταθερότητα της σχέσης: μικρές, ήπιες υπενθυμίσεις ότι είστε εκεί — όχι για να τον ελέγχετε, αλλά για να τον αντέχετε. Και ταυτόχρονα, επενδύστε στη δική σας υποστήριξη, γιατί αυτός ο ρόλος δεν είναι εύκολος, και δεν μπορεί να κρατηθεί μόνος του.
Ακόμα κι αν προς το παρόν δεν δέχεται καμία επαφή με ειδικό, η δική σας εσωτερική ενδυνάμωση μπορεί με τον καιρό να ανοίξει ένα παράθυρο εμπιστοσύνης, έστω και σιωπηλά. Η αλλαγή δεν έρχεται πάντα από την «αντίσταση του άλλου», αλλά συχνά από τον τρόπο που το περιβάλλον γύρω του μετακινείται. Read more

Καλησπέρα σας! Σε περιπτώσεις έντονης εναντιωματικής συμπεριφοράς είναι σύνηθες ο έφηβος να αρνείται άμεσα βοήθεια. Μπορείτε να απευθυνθείτε σε ειδικό για συμβουλευτική γονέων, ώστε να διαχειριστείτε αποτελεσματικά τη δυναμική μέσα στο σπίτι και να δημιουργηθούν οι συνθήκες για αλλαγή που θα βοηθήσει και τον ίδιο να είναι πιο δεκτικός στη λήψη βοήθειας από κάποιον ειδικό. Στη διάθεσή σας για οτιδήποτε χρειαστείτε.

Καλησπέρα σας. Θα πρέπει να συμβουλευτείτε έναν ειδικό ψυχίατρο παιδιού εφήβου, καθώς το ζήτημα που αναφέρετε έχει αρκετές ψυχοκοινωνικές προεκτάσεις και χρειάζεται παρέμβαση ειδικού. Στη διάθεση σας, Γιώργος Βλαχάκης MD, Ειδικός Ψυχίατρος Παιδιών Εφήβων & Ψυχοθεραπευτής

Η Εναντιωματική Προκλητική Διαταραχή (ODD) συνήθως δεν εμφανίζεται μεμονωμένα. Συχνά συνοδεύεται από συναισθηματική δυσφορία, χαμηλή αυτοεκτίμηση, ή δυσκολία στη ρύθμιση συμπεριφοράς. Επομένως, το γεγονός ότι δεν θέλει βοήθεια, ότι απομονώνεται, ή ότι "δοκιμάζει" τα όρια μέσω παραβατικών δηλώσεων, δεν είναι απόρριψη προς εσάς — αλλά έκφραση εσωτερικής σύγκρουσης.Αναζητήστε εσείς υποστήριξη από ψυχολόγο ή σύμβουλο οικογένειας
Η δική σας σταθερότητα και καθοδήγηση είναι το πρώτο βήμα για να μπορέσει να αλλάξει η δυναμική. Δεν μπορούμε να "αναγκάσουμε" ένα παιδί να ζητήσει βοήθεια, αλλά μπορούμε να αλλάξουμε το περιβάλλον... που λειτουργεί γύρω του.
Εάν η κατάσταση επιδεινώνεται, υπάρχει η δυνατότητα παρέμβασης μέσα από και μέσα από δομές Read more