Πώς να βοηθήσω τον 16χρονο γιο μου με κρίσεις πανικού χωρίς φάρμακα;

Είναι πολύ σημαντικό που αναζητάς στήριξη με τόση φροντίδα και αγωνία για το παιδί σου. Σε περιόδους όπως αυτή, που κάτι μας ξαφνιάζει και μας ανησυχεί, είναι φυσιολογικό να τρομάζουμε και να νιώθουμε ότι χρειαζόμαστε καθοδήγηση. Ήδη όμως έχεις κάνει πολύτιμα βήματα: μιλήσατε, ακούσατε ο ένας τον άλλο, και τώρα σκέφτεστε μαζί τι θα σας στηρίξει. Αυτό είναι πυρήνας της ουσιαστικής σχέσης: ότι δεν είμαστε μόνοι απέναντι στη δυσκολία.
Αυτό που περιγράφεις — μια έντονη εμπειρία, συνοδευόμενη από φόβο, σωματικά συμπτώματα και μια σκέψη που "δεν μπορούσε να φύγει" — μπορεί να μοιάζει πολύ με κρίση πανικού ή αντίδραση έντονου άγχους. Δ...εν χρειάζεται όμως να σταθούμε μόνο στο «τι είναι αυτό που συμβαίνει», αλλά και τι θέλει ίσως να μας δείξει, τι ζητά φροντίδα μέσα στην οικογένεια— και για το παιδί και για εσάς.
Η εφηβεία, ως μεταβατική φάση, φέρνει πολλές ανακατατάξεις: εσωτερικές, σωματικές, σχέσεις που αλλάζουν, ερωτήματα ταυτότητας, πίεση από το σχολείο ή από το ίδιο το «ποιος θέλω να είμαι». Δεν είναι ασυνήθιστο κάποια παιδιά να δυσκολεύονται να επεξεργαστούν αυτές τις εσωτερικές αλλαγές και να εκφράζουν αυτή την ένταση μέσα από τέτοια επεισόδια. Αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα “παθολογία” ή τραύμα, αλλά συχνά μια πρόσκληση για συναισθηματική συνοδεία.
Το πιο σημαντικό βήμα είναι ότι ο γιος σας τώρα είναι έτοιμος να ζητήσει βοήθεια. Η αποδοχή του να συναντήσει κάποιον ειδικό δεν είναι ένδειξη αδυναμίας , είναι δείκτης εσωτερικής ωριμότητας και εμπιστοσύνης σε εσάς, ότι είστε συνοδοιπόροι του. Δεν κοιτάμε μόνο το «παιδί που παρουσιάζει σύμπτωμα», αλλά βλέπουμε και πώς όλη η οικογένεια επηρεάζεται και επηρεάζει. Ο τρόπος που εσύ ανησυχείς, που τον πλησιάζεις, που αναζητάς φροντίδα — είναι μέρος αυτής της δυναμικής. Δεν χρειάζεται να έχεις όλες τις απαντήσεις. Το σημαντικό είναι η διάθεση για επικοινωνία και επαφή και αυτό φαίνεται πως υπάρχει ήδη.
Σχετικά με την ανησυχία σου για φάρμακα: η ψυχοθεραπεία είναι το πρώτο και κύριο εργαλείο στις περισσότερες τέτοιες περιπτώσεις, ειδικά όταν ο έφηβος έχει διάθεση για συνεργασία. Η συνάντηση με ψυχίατρο — αν χρειαστεί αργότερα — δεν είναι απαραίτητα ένα βήμα προς «φαρμακευτική αγωγή», αλλά προς μια πιο σφαιρική κατανόηση. Όμως για τώρα, η ψυχοθεραπευτική επεξεργασία είναι απολύτως ενδεδειγμένη ως πρώτη προσέγγιση.
Το ότι είστε σε αυτή τη διαδικασία μαζί, είναι από μόνο του θεραπευτικό. Δεν είστε μόνοι σας — και αυτό είναι η αρχή της αποφόρτισης.
Μια μικρή συμβουλή: Μείνε δίπλα του χωρίς πίεση. Αρκεί να νιώθει ότι δεν είναι μόνος του σε αυτό και ότι, όπως κι αν νιώθει, εσύ παραμένεις εκεί. Αντί να του δώσεις απαντήσεις, δώσε του χώρο να ρωτήσει. Η παρουσία σου, το να τον ακούς χωρίς να τον κρίνεις, είναι από μόνη της στήριξη. Στις μεταβατικές φάσεις, αυτό που χρειάζεται πιο πολύ ένας έφηβος είναι να αισθανθεί ότι η "γέφυρα" με τους δικούς του παραμένει σταθερή. Συνέχισε να του δείχνεις ότι είστε στην ίδια πλευρά, ακόμη κι όταν δεν έχει τις λέξεις να το πει.
Όταν νιώσεις ότι θέλεις να του πεις πολλά, μπορεί να βοηθήσει να πεις απλώς: «Είμαι εδώ, κι ό,τι χρειαστείς, θα το βρούμε μαζί». Αρκεί καμιά φορά αυτό. Read more

Καλησπέρα σας! Καταλαβαίνω απόλυτα την ανησυχία και τον φόβο σας. Είναι δύσκολο για έναν γονιό να βλέπει το παιδί του να βιώνει κάτι τόσο έντονο. Οι κρίσεις πανικού και το έντονο άγχος που περιγράφετε δείχνουν ότι ο γιος σας χρειάζεται στήριξη. Είναι σημαντικό να απευθυνθείτε σε παιδοψυχίατρο, ώστε να αξιολογηθεί η κατάσταση και να ενισχυθεί η ψυχική του ανθεκτικότητα με τον κατάλληλο τρόπο. Όσο πιο έγκαιρα παρέμβουμε, τόσο πιο αποτελεσματικά θα βοηθηθεί. Επιπλέον η επίσκεψη σε παιδοψυχίατρο δε σημαίνει απαραίτητα ότι θα χορηγηθεί φαρμακευτική αγωγή. Στη διάθεσή σας για οτιδήποτε χρειαστεί.

Καλησπέρα σας,
η αντίδραση του γιου σας παραπέμπει σε κρίσεις πανικού ή έντονο άγχος, ενδεχομένως με ιδεοληπτικά χαρακτηριστικά. Είναι πολύ θετικό που πλέον αναγνωρίζει την ανάγκη για βοήθεια — αυτό διευκολύνει σημαντικά την παρέμβαση.

Συστήνεται αρχικά αξιολόγηση από ψυχολόγο με εμπειρία σε εφήβους, ώστε να διερευνηθεί η φύση και η ένταση των συμπτωμάτων και να ξεκινήσει η κατάλληλη ψυχοθεραπευτική υποστήριξη. Εφόσον ο ειδικός το κρίνει αναγκαίο, μπορεί να γίνει και παραπομπή σε παιδοψυχίατρο, ώστε να εξεταστεί το ενδεχόμενο φαρμακευτικής ενίσχυσης.

Δεν είναι βέβαιο ότι η επίσκεψη στον παιδοψυχίατρο θα οδηγήσει σε φαρμα...κευτική αγωγή — ωστόσο, η σωστή αξιολόγηση και η έγκαιρη παρέμβαση είναι καθοριστικές για την πορεία του παιδιού. Read more

Γεια σας, το σημαντικό είναι ότι ο γιος σας αναγνώρισε πως χρειάζεται βοήθεια και σας τη ζήτησε !
Προτείνω να απευθυνθείτε αρχικά σε έναν ψυχολόγο που εργάζεται με εφήβους. Η ψυχοθεραπεία είναι η πρώτη γραμμή αντιμετώπισης για κρίσεις πανικού και άγχος, ειδικά σε αυτή την ηλικία.
Αν κριθεί απαραίτητο, ο ψυχολόγος μπορεί να σας παραπέμψει και σε παιδοψυχίατρο για πληρέστερη εκτίμηση. Μη βιαστείτε να ανησυχήσετε για φαρμακευτική αγωγή. Ξεκινήστε με μια πρώτη επικοινωνία με έναν ψυχολόγο και σιγά σιγά θα δείτε τι θα γίνει.

Καλησπέρα σας. Επειδή ο γιος σας είναι ανήλικος θα πρέπει να αξιολογηθεί από ειδικό παιδοψυχολόγο. Αν χρειαστεί να παραπεμφθεί σε παιδοψυχίατρο μην φοβηθείτε, είναι καλύτερο να μην εξελιχθεί η κατάσταση σε διαταραχή πανικού και να ανακοπεί τώρα ακόμα και φαρμακολογικά. Η καλυτερη λύση είναι συστηματική ψυχοθεραπεία για να βοηθηθεί να καταλάβει τι είναι αυτό που του προκαλεί άγχος και να μάθει τρόπους να το ελέγχει με διάφορες τεχνικές.

Καλησπέρα! Καταλαβαίνω τον φόβο σας, αλλά είναι πολύ σημαντικό που ο γιος σας δέχτηκε να ζητήσει βοήθεια — αυτό είναι ήδη ένα βήμα μπροστά. Δεν σημαίνει απαραίτητα φάρμακα· ο ψυχολόγος θα εκτιμήσει αν χρειάζεται παραπομπή σε ψυχίατρο. Συχνά σε αυτή την ηλικία και με τέτοια συμπτώματα, η ψυχοθεραπεία αρκεί. Ευχαριστώ!

Καλησπέρα σας. Το παιδί για να έχει κρίσεις πανικού (εφόσον ισχύει η ημι-επίσημη διάγνωση) , είτε περνάει είτε πέρασε κάτι πολύ στρεσογόνο, θα πρότεινα να δείτε πρώτα αυτό. Εξηγήστε του πως όπως φροντίζουμε το σώμα μας έτσι φροντίζουμε και την ψυχή μας και πως παίρνοντας βοήθεια θα τελειώσει όλο αυτό ευκολότερα και γρηγορότερα. Εχω μεγάλη εμπειρία αλλά κ σχετική εξειδίκευση για να βοηθήσω μέσω συνεδριών online. Εάν πάλι προτιμά δια ζώσης καλό θα είναι να απευθυνθείτε σε παιδοψυχολόγο ή σε κλινικό ψυχολόγο με ανάλογη εμπειρία.
Με εκτίμηση,
Αρχάγγελος Κωνσταντινίδης, MSc

Καλό θα ήταν να απευθυνθείτε σε έναν ψυχίατρο- ψυχοθεραπευτή. Πιο πολύ να φοβάστε αν το αμελήσετε.Τώρα που είναι η αρχή να το ψάξετε ώστε ότι είναι να ξεπεραστεί πιο ανώδυνα για όλους και κυρίως για το παιδί.

Είναι απολύτως κατανοητός ο φόβος σας, όμως είναι πολύ σημαντικό που ο γιος σας αναγνωρίζει την ανάγκη βοήθειας – αυτό από μόνο του είναι ένα πρώτο, ουσιαστικό βήμα. Στην παρούσα φάση, καλό είναι να ξεκινήσετε με ψυχολόγο – ειδικά με εμπειρία σε εφήβους και αγχώδεις διαταραχές.

Καταλαβαίνω απόλυτα την ανησυχία και τον φόβο που νιώθετε – είναι φυσιολογικό, όταν βλέπουμε το παιδί μας να βιώνει κάτι έντονο και ξαφνικό, που δεν ξέρουμε πώς να το διαχειριστούμε. Αρχικά προτείνω να ξεκινήσετε με παιδοψυχολόγο καθώς ένας ειδικός με εμπειρία σε εφήβους μπορεί:
Να αξιολογήσει αν πρόκειται για κρίσεις άγχους, καταναγκαστικές σκέψεις ή κάτι άλλο,Να βοηθήσει τον γιο σας να μάθει τεχνικές διαχείρισης,Να καθησυχάσει εσάς και να σας καθοδηγήσει ως γονείς.Ο ψυχίατρος δεν σημαίνει απαραίτητα φάρμακα.Ο ψυχίατρος είναι γιατρός που μπορεί να κάνει πλήρη εκτίμηση και, μόνο εφόσον χρειάζεται, να προτείνει ήπια φαρμακευτική υποστήριξη.... Πολλά περιστατικά εφήβων δεν χρειάζονται φάρμακα ,ειδικά όταν υπάρχει καλή ψυχοθεραπευτική υποστήριξη και συνεργασία. Read more

Καλησπέρα σας, είναι πολύ σημαντικό που ο γιος σας κατάφερε να αναγνωρίσει την ανάγκη για βοήθεια. Η κρίση που περιγράφετε μοιάζει πράγματι με κρίση πανικού και συχνά σχετίζεται με έντονο άγχος, σκέψεις που προκαλούν φόβο ή εσωτερική πίεση που δεν βρίσκει διέξοδο. Το γεγονός ότι υπήρξαν και άλλα επεισόδια είναι ένδειξη πως χρειάζεται υποστήριξη, αλλά αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι θα χρειαστεί φαρμακευτική αγωγή.
Θα σας πρότεινα να απευθυνθείτε σε παιδοψυχολόγο ή παιδοψυχίατρο που έχει εμπειρία με εφήβους. Ο ψυχίατρος μπορεί να κάνει τη διαφορική διάγνωση και να κρίνει αν χρειάζεται ψυχοθεραπεία, παρακολούθηση ή και φάρμακα, αλλά η φαρμ...ακευτική αγωγή δεν είναι το πρώτο βήμα ειδικά αν ο έφηβος μπορεί να συνεργαστεί σε θεραπευτικό πλαίσιο. Στόχος είναι να τον καταλάβει ένας ειδικός, να χτιστεί μια σχέση εμπιστοσύνης και μέσα από αυτή να ενισχυθεί η δυνατότητα να διαχειρίζεται το άγχος και τις σκέψεις που τον τρομάζουν. Read more

Καταλαβαίνω πόσο δύσκολο είναι να βλέπει ένας γονέας το παιδί του να βιώνει κάτι τόσο έντονο, και σας διαβεβαιώνω πως ο φόβος και η ανησυχία που εκφράζετε είναι απολύτως φυσιολογικά. Είναι, όμως, πολύ σημαντικό ότι ο γιος σας πείστηκε πως χρειάζεται βοήθεια. Αυτή η εσωτερική του αναγνώριση αποτελεί ένα κρίσιμο πρώτο βήμα στην πορεία προς την κατανόηση και την αποκατάσταση.

Από την περιγραφή σας, αυτό που συνέβη μοιάζει με μια κρίση πανικού, συνοδευόμενη πιθανόν από μια παρεμβατική σκέψη, η οποία τον αναστάτωσε σε τέτοιο βαθμό ώστε να βιώσει ένα έντονο ψυχοσωματικό επεισόδιο. Οι κρίσεις πανικού στους εφήβους δεν είναι σπάνιες και συχν...ά συνδέονται με μια περίοδο έντονου στρες, υπαρξιακών αναζητήσεων ή εσωτερικής σύγκρουσης. Δεν είναι απαραίτητα ένδειξη κάποιας “βαριάς” ψυχικής διαταραχής, όμως χρειάζονται προσοχή και φροντίδα, ακριβώς για να μην εγκατασταθούν ή πολλαπλασιαστούν.

Η έναρξη συνεργασίας με έναν ψυχολόγο που έχει εμπειρία στην εφηβική ηλικία μπορεί να βοηθήσει καθοριστικά. Ο ειδικός θα προσπαθήσει να οικοδομήσει μια σχέση εμπιστοσύνης με τον γιο σας, ώστε σταδιακά να μπορέσει εκείνος να μιλήσει πιο ανοιχτά για αυτά που τον απασχολούν ή τον τρομάζουν. Η ψυχοθεραπευτική διαδικασία θα βοηθήσει να κατανοήσει τι πυροδοτεί τις σκέψεις αυτές, τι σημαίνουν για τον ίδιο και πώς μπορεί να τις αντιμετωπίζει χωρίς να πανικοβάλλεται ή να νιώθει ότι χάνει τον έλεγχο. Παράλληλα, θα ενισχυθούν δεξιότητες αυτορρύθμισης και αντιμετώπισης του άγχους.

Είναι εύλογη η επιφύλαξή σας απέναντι στη φαρμακευτική αγωγή, ωστόσο σε αυτή τη φάση δεν είναι απαραίτητο να απευθυνθείτε σε ψυχίατρο. Εφόσον τα επεισόδια είναι διαχειρίσιμα και δεν διαταράσσουν σοβαρά τη λειτουργικότητά του, η ψυχοθεραπεία μπορεί να αρκεί. Αν ωστόσο στο μέλλον χρειαστεί και μια ψυχιατρική εκτίμηση, αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα φάρμακα. Ακόμη και τότε, η τελική απόφαση θα ληφθεί με σεβασμό, κατανόηση και πάντα σε συνεννόηση μαζί σας.

Ως μητέρα, έχετε ήδη ανταποκριθεί με εξαιρετική φροντίδα και υπευθυνότητα, κι αυτό είναι πολύ σημαντικό. Η ψυχική υγεία δεν αντιμετωπίζεται με πανικό, αλλά με σταθερότητα, γνώση και υπομονή. Read more

Καλησπέρα σας. Δεν έχετε κανέναν απολύτως λόγο να φοβάστε την επαφή με έναν Ψυχίατρο. Οι επαναλαμβανόμενες κρίσεις πανικού είναι ένδειξη για αξιολόγηση του εφήβου απο Ειδικό Ψυχίατρο Παιδιού Εφήβου. Η φαρμακευτική αγωγή που αναφέρετε είναι απαραίτητη σε πολύ σπάνιες περιπτώσεις, δε θα έπρεπε να σας ανησυχεί αυτό το ενδεχόμενο, καθώς μπορείτε να ξεκινήσετε απο μια απλή συμβουλευτική συνεδρία με τον ιατρό. Στη διάθεση σας, Γιώργος Βλαχάκης MD, Ειδικός Ψυχίατρος Παιδιών Εφήβων & Ψυχοθεραπευτής

Από αυτά που περιγράφετε, οι κρίσεις που βιώνει ο γιος σας, μοιάζουν με κρίσεις πανικού και ιδεοληπτικές σκέψεις που του προκαλούν έντονο άγχος. Το γεγονός ότι ο ίδιος αναγνώρισε την ανάγκη για βοήθεια είναι πολύ σημαντικό.
Η καλύτερη αρχή θα ήταν να απευθυνθείτε σε έναν ψυχολόγο με εμπειρία στην εφηβική ηλικία και τις αγχώδεις διαταραχές. Η ψυχοθεραπεία θα τον βοηθήσει χωρίς απαραίτητα να χρειαστούν φάρμακα.
Αν ο ειδικός κρίνει πως υπάρχει ανάγκη για ψυχιατρική αξιολόγηση, θα το συζητήσει μαζί σας και με την συγκατάθεσή σας θα επιλέξετε τι είναι πιο ωφέλιμο για τον γιο σας.