Τι να κάνω όταν το άγχος με κάνει να ξεχνάω να αναπνέω;

Πράγματι το άγχος μπορεί να γίνει κάτι που δεν αντέχουμε. Ίσως έχει να κάνει με τον τρόπο ζωής ή με πολλά που μας συμβαίνουν. Το ''δεν αναπνέω΄΄ έχει και το συμβολισμό του στη ζωή μας. Μπορεί να μην αναπνέει το συναίσθημα ή κάποιος σημαντικός τομέας στη ζωή μου. Ή κάποιες ανάγκες μου να μην καλύπτονται και να βιώνω περιορισμό. Η ψυχοθεραπεία μπορεί να βοηθήσει στην αναπνοή. Και πρακτικα, με ασκήσεις και τεχνικές (πχ. mindfulness) και με το πως διαμορφώνεται η καθημερινότητα αλλά και συμβολικά, στα βαθύτερα αίτια του ψυχισμού.

Το έντονο άγχος προκαλεί σύσπαση των μυών και έτσι δεν μπορούμε να χαλαρώσουμε τον θώρακα και το διάφραγμα μας ώστε να αναπνέουμε ελεύθερα. Θεωρείται παθολογικό εαν δημιουργεί προβλήματα στην καθημερινή λειτουργία, στην επίτευξη επιθυμητών στόχων ή στην συναισθηματική σας ηρεμία. Η γνωσιακή συμπεριφορική θεραπεία έχει αποδεδειγμένα αποτελέσματα σε περιπτώσεις άγχους, όπως πολύ βοηθητικές είναι και τεχνικές αναπνοών και mindfulness. Σε κάθε περίπτωση χρειάζεται να εμβαθύνετε στην αιτία του τόσο έντονου άγχους ώστε να το διαχειριστείτε αποτελεσματικά.

Θεωρώ ότι αφού εξαντλήσετε τα οργανικά αίτια με την καθοδήγηση ενός γενικού παθολόγου όσον αφορά τις ιατρικές ειδικότητες όπου θα σας παραπέμψει, η επιλογή της ψυχοδυναμικής ψυχοθεραπείας θα σας βοηθούσε να αναγνωρίσετε την ψυχική βάση των συμπτωμάτων σας.

Αυτές οι αντιδράσεις που αναφέρετε υποδεικνύουν μία αυτόματη σωματική αντίδραση στο στρες. Το άγχος συχνά παγιδεύει το σώμα σε καταστάσεις όπου δεν είμαστε συνειδητά παρόντες στις βασικές μας ανάγκες, όπως η αναπνοή.
Η εμπειρία σε τέτοιες περιπτώσεις βιώνεται σαν ένα συναίσθημα πνιγμού, το οποίο γίνεται αντιληπτό μόνο όταν αρχίζει να μας λείπει το οξυγόνο.
Είναι σημαντικό να δίνουμε προτεραιότητα στην αυτοφροντίδα και την ψυχική μας υγεία. Εάν δυσκολευόμαστε να το κάνουμε μόνοι μας καλό θα ήταν να αναζητήσουμε την βοήθεια ενός ειδικού ψυχικής υγείας.