Ρομποτή Σόνια MSc

Απαντήσεις σε ερωτήσεις ασθενών

• Άγχος και Στρες
  Παίρνω seropram ένα χρόνο. Ήμουν καλά. Το σταμάτησα από μόνη μου. Τώρα ντρέπομαι να το πω στον γιατρό και μάλλον το χρειάζομαι. Τι να κάνω. Ευχαριστώ

  • Σε ευχαριστώ που μοιράζεσαι κάτι τόσο προσωπικό — είναι πολύ σημαντικό που το αναγνωρίζεις και το εκφράζεις.
    
    Το ότι ένιωθες καλά και αποφάσισες να σταματήσεις τη φαρμακευτική αγωγή είναι μια απόφαση που παίρνουν αρκετοί άνθρωποι, συχνά με την ελπίδα πως τα δύσκολα έχουν πια περάσει. Δεν υπάρχει λόγος να ντρέπεσαι. Η σχέση με τη φαρμακευτική αγωγή και με τον εαυτό μας είναι πολύπλευρη και δυναμική — δεν ακολουθεί πάντα «κανόνες», και αυτό είναι εντάξει.
    
    Το πιο σημαντικό τώρα είναι ότι νιώθεις την ανάγκη να επανασυνδεθείς με τον γιατρό σου. Αυτή η επίγνωση είναι δύναμη, όχι αδυναμία. Δεν χρειάζεται να εξηγήσεις τα πά...ντα ούτε να απολογηθείς. Μπορείς απλώς να πεις: "Ένιωθα καλά, το σταμάτησα για λίγο, αλλά τώρα θα ήθελα να το ξαναδούμε μαζί." Ένας καλός γιατρός θα σταθεί δίπλα σου χωρίς κριτική, γιατί αυτό ακριβώς είναι το νόημα της θεραπευτικής σχέσης: να είσαι ελεύθερη να φροντίσεις τον εαυτό σου, με όποιον τρόπο χρειάζεται, στο δικό σου χρόνο.
    
    Αν νιώθεις ότι χρειάζεσαι και ψυχική υποστήριξη για να διαχειριστείς τα συναισθήματα αυτής της περιόδου, η θεραπεία μπορεί να προσφέρει έναν ασφαλή χώρο έκφρασης και ανακούφισης.
    
    Δεν είσαι μόνη σου σε αυτό. Το ότι αναγνωρίζεις την ανάγκη σου δείχνει πόσο παρούσα και γενναία είσαι αυτή τη στιγμή. Διάβασε περισσότερα

    

    Ρομποτή Σόνια

• Αυτισμός
  Καλησπέρα, πώς μπορώ να δω αν είμαι στο φάσμα του αυτισμού σαν ενήλικας (26 χρονών)

  • Είναι πολύ σημαντικό το ότι θέτετε αυτή την ερώτηση — και το γεγονός ότι αναζητάτε κατανόηση του εαυτού σας δείχνει ενσυναίσθηση και εσωτερική δύναμη.
    
    Το να εντοπίσει κανείς αν βρίσκεται στο φάσμα του αυτισμού ως ενήλικας δεν είναι πάντα εύκολο, καθώς τα χαρακτηριστικά του αυτιστικού φάσματος εκδηλώνονται με ποικιλία και πολλές φορές καμουφλάρονται — ιδιαίτερα σε ανθρώπους που έχουν αναπτύξει στρατηγικές προσαρμογής για να χωρέσουν σε ένα νευροτυπικό περιβάλλον.
    
    Αν έχετε παρατηρήσει μέσα σας σταθερές δυσκολίες ή ιδιαιτερότητες σε τομείς όπως:
    – η κοινωνική επαφή και η ερμηνεία κοινωνικών σημάτων,
    – η ευαισθησία σε ήχ...ους, φώτα ή επαφή,
    – η ανάγκη για ρουτίνα, ασφάλεια και δομή,
    – η έντονη ενασχόληση με συγκεκριμένα ενδιαφέροντα,
    – η αίσθηση ότι οι άλλοι λειτουργούν αλλιώς ή ότι πάντα προσπαθείτε να παρατηρείτε και να προσαρμόζεστε,
    
    τότε ναι, μπορεί να έχει νόημα να διερευνηθεί αν κάποια από αυτά σχετίζονται με νευροαναπτυξιακές διαφορές όπως ο αυτισμός.
    
    Το πρώτο βήμα είναι να μιλήσετε με έναν ειδικό ψυχικής υγείας που έχει εμπειρία στην αξιολόγηση του αυτιστικού φάσματος σε ενήλικες — ιδανικά με γνώση της νευροδιαφορετικότητας, ώστε να γίνει σωστή ερμηνεία χωρίς προκαταλήψεις.
    
    Μπορεί επίσης να σας δοθεί ένα ερωτηματολόγιο ως αρχικό εργαλείο διερεύνησης (όπως το AQ – Autism Spectrum Quotient), αλλά αυτά δεν αποτελούν διάγνωση. Είναι απλώς ενδείξεις που βοηθούν να ξεκινήσει η συζήτηση.
    
    Η αναγνώριση ότι ίσως λειτουργείτε διαφορετικά δεν είναι κάτι αρνητικό — αντίθετα, είναι ένα βήμα προς την αυτοκατανόηση, την αποδοχή και την καλύτερη φροντίδα του εαυτού σας. Το να είστε στο φάσμα δεν σας ορίζει, αλλά σας δίνει μια γλώσσα για να περιγράψετε την εμπειρία σας με μεγαλύτερη ακρίβεια. Διάβασε περισσότερα

    

    Ρομποτή Σόνια

• Άγχος και Στρες
  Καλημέρα σας! Ο σύντροφός μου έχει έντονο άγχος (χρήματα, δουλειά) προσπαθώ να τον ηρεμώ να συζητάμε, του έχω πει να πάει και σε ψυχολόγο. Με το άγχος λοιπόν το δικό του μεταδίδεται και σε εμένα με αποτέλεσμα να έχω και εγώ ταχυπαλμίες, αϋπνίες κτλ. Πώς γίνεται να προφυλάξω τον εαυτό μου από το δικό του άγχος. Μεταξύ μας είμαστε πολύ καλά, αλλά είναι πολύ αγχώδης και με στεναχωρεί αυτό. Σας ευχαριστώ

  • Καλημέρα και ευχαριστώ πολύ που μοιράζεστε κάτι τόσο ουσιαστικό — φαίνεται πόσο νοιάζεστε για τον σύντροφό σας, αλλά και πόσο έχει αρχίσει να σας επιβαρύνει ψυχικά αυτή η κατάσταση.
    
    Όταν αγαπάμε κάποιον, είναι φυσικό να θέλουμε να είμαστε δίπλα του, να τον στηρίξουμε, να τον ηρεμήσουμε. Όμως το άγχος, ειδικά όταν είναι έντονο και παρατεταμένο, λειτουργεί σαν κύμα: μπορεί να μας παρασύρει και χωρίς να το καταλάβουμε να αρχίσουμε να το κουβαλάμε εμείς — στο σώμα μας, στον ύπνο μας, στην ψυχή μας.
    
    Το πρώτο βήμα είναι να αναγνωρίσετε — και ήδη το κάνετε — ότι το δικό του άγχος δεν είναι δική σας ευθύνη να το λύσετε. Η αγάπη δεν ...σημαίνει να γινόμαστε θεραπευτές, ούτε να φορτωνόμαστε βάρη που δεν είναι δικά μας.
    
    Μπορείτε να συνεχίσετε να είστε δίπλα του, αλλά με όρια. Να του δείχνετε ότι είστε παρούσα, χωρίς όμως να βυθίζεστε μαζί του. Π.χ. αντί να προσπαθείτε κάθε φορά να τον ηρεμήσετε, μπορείτε να πείτε κάτι όπως:
    «Σε νιώθω, και είμαι εδώ αν θέλεις να μιλήσεις. Όμως βλέπω ότι αυτό που ζεις είναι κάτι που ίσως χρειάζεται πιο εξειδικευμένη βοήθεια, για να μη σε καταπονεί άλλο.»
    
    Παράλληλα, χρειάζεται να φροντίσετε τον εαυτό σας όσο πιο συνειδητά γίνεται. Να δώσετε στον οργανισμό και στο μυαλό σας μικρές στάσεις μέσα στη μέρα: με έναν περίπατο, λίγη σιωπή, μουσική, ή και μια απλή άσκηση χαλάρωσης ή αναπνοής. Αν νιώθετε ότι δεν μπορείτε να ξεκουραστείτε ή να χαλαρώσετε, ίσως είναι και για εσάς σημαντικό να έχετε έναν χώρο δικό σας.
    
    Το να νοιάζεστε για κάποιον δεν σημαίνει να χάνετε τον εαυτό σας. Και το ότι τον αγαπάτε δεν σημαίνει ότι πρέπει να υποφέρετε μαζί του για να δείξετε τη στήριξή σας. Η πιο ουσιαστική φροντίδα είναι εκείνη που ξεκινάει πρώτα από εσάς — και μετά μπορεί να δοθεί και στον άλλον, χωρίς να σας εξαντλεί.
    
    Αν χρειαστείτε στήριξη για να βάλετε αυτά τα όρια με τρόπο τρυφερό αλλά σταθερό, είμαι στη διάθεσή σας. Διάβασε περισσότερα

    

    Ρομποτή Σόνια