Πώς να διορθώσω τη σχέση με το παιδί μου μετά από έντονη φωνή και φόβο;

Αρχικά, θέλω να σας διαβεβαιώσω ότι το γεγονός πως αναγνωρίζετε αυτό που συνέβη, αισθανθήκατε ενοχή, ζητήσατε συγγνώμη και αναζητάτε τρόπους να το επανορθώσετε είναι από μόνο του ένα πάρα πολύ σημαντικό και θεραπευτικό βήμα – τόσο για εσάς όσο και για το παιδί σας.

Τι σημαίνει η αντίδραση του παιδιού;

Το ότι το παιδί παρουσίασε σωματική αντίδραση φόβου (όπως το να του φύγουν λίγα ούρα) δείχνει ότι βίωσε τη στιγμή εκείνη ως πολύ στρεσογόνα. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι του προκλήθηκε ένα μόνιμο ψυχολογικό τραύμα. Οι αντιδράσεις αυτές δείχνουν αυξημένη ένταση και αίσθημα ανασφάλειας, όχι απαραίτητα ότι έχει δημιουργηθεί βαθύ ...τραύμα – αυτό εξαρτάται από πολλούς παράγοντες:
• Πόσο συχνά συμβαίνει το περιστατικό
• Πόσο έντονο και απρόβλεπτο είναι
• Αν το παιδί νιώθει ότι αποκαταστάθηκε η σύνδεση με τον γονέα
• Την ηλικία και την ιδιοσυγκρασία του παιδιού
• Το αν λαμβάνει και πολλά θετικά ερεθίσματα και τρυφερότητα

Μπορεί να διορθωθεί η σχέση;

Ναι, μπορεί να διορθωθεί και μάλιστα σημαντικά. Η γονεϊκή σχέση είναι μία ζωντανή και δυναμική διαδικασία. Το κλειδί είναι:
• Να αναγνωρίζετε ανοιχτά τα λάθη σας, χωρίς να μεταφέρετε το βάρος στο παιδί (δηλ. όχι “με έκανες και θύμωσα”, αλλά “ήταν λάθος μου, εσύ δεν φταις”).
• Να δείχνετε συνέπεια και ασφάλεια στο παρόν. Το παιδί έχει ανάγκη να βλέπει ότι η μαμά του προσπαθεί να είναι ήρεμη και διαθέσιμη, ακόμη και όταν δυσκολεύεται.
• Να ενισχύετε τη συναισθηματική επανόρθωση με λόγια όπως:
«θέλω να ξέρεις ότι προσπαθώ κάθε μέρα να είμαι πιο ήρεμη μαμά για σένα. Δεν έφταιγες εσύ.
• Να δώσετε χώρο για έκφραση: αν φέρνει το ίδιο το παιδί ξανά το θέμα, ακούστε το χωρίς να προσπαθήσετε να το καθησυχάσετε βιαστικά. Αφήστε το να εκφράσει πώς ένιωσε, ακόμη και αν σας πονάει.

Μπορεί να αφήσει αποτύπωμα;

Τα παιδιά δεν τραυματίζονται μόνο από τα αρνητικά γεγονότα – τραυματίζονται από τα αρνητικά γεγονότα χωρίς αποκατάσταση. Το ίδιο παιδί που φοβήθηκε, αν βιώσει από εσάς σταθερότητα, ήρεμη σύνδεση και τρυφερότητα, έχει τεράστια εσωτερική ικανότητα να θεραπευτεί.

Αντιθέτως, αν τέτοια περιστατικά είναι επαναλαμβανόμενα, μη αναγνωρισμένα και χωρίς συγγνώμη, τότε ναι, μπορεί να διαμορφωθεί ένα μοτίβο φόβου και αποσύνδεσης. Εσείς όμως έχετε ήδη επιλέξει διαφορετικό δρόμο.

Τι μπορείτε να κάνετε πρακτικά από εδώ και πέρα:
1. Δουλέψτε τον δικό σας θυμό και την ένταση – μέσω ψυχολογικής υποστήριξης ή ομάδων γονέων.
2. Δημιουργήστε τελετουργικά επανένωσης με το παιδί – π.χ. ένα λεπτό αγκαλιάς κάθε βράδυ ή ένα παιχνίδι που κάνετε μαζί όταν όλα είναι ήρεμα.
3. Μιλήστε με απλότητα για το πώς μαθαίνετε κι εσείς να είστε καλύτερη μαμά. Αυτό το κάνει και εκείνο να μην κουβαλάει την ευθύνη.
4. Παρατηρήστε τη συμπεριφορά του παιδιού: Αν δείτε υπερβολικό άγχος, απόσυρση, ενούρηση, ή αν μιλάει συχνά για φόβο ή αποχωρισμό, ίσως αξίζει να απευθυνθείτε σε ειδικό.

Συμπέρασμα

Η αγάπη, η ειλικρίνεια και η επανόρθωση θεραπεύουν. Δεν υπάρχει γονιός που να μην κάνει λάθη. Το κρίσιμο ερώτημα δεν είναι αν θα φωνάξουμε ποτέ – αλλά πώς ανταποκρινόμαστε μετά. Εσείς ήδη απαντήσατε με αγάπη, συνειδητοποίηση και δάκρυα.

Η σχέση με το παιδί σας όχι μόνο μπορεί να διορθωθεί, αλλά μπορεί και να γίνει πιο αυθεντική και βαθιά, όταν το παιδί νιώσει ότι έχει έναν γονιό που εξελίσσεται και το αγαπά ακόμη και μέσα από τα λάθη του. Read more

Σας ευχαριστώ που μοιράζεστε με τόση ειλικρίνεια αυτή την εμπειρία. Το γεγονός ότι αναγνωρίζετε τι συνέβη, ζητήσατε συγγνώμη και εκφράζετε την επιθυμία να επανορθώσετε, δείχνει ότι είστε ένας γονιός με αγάπη και ενσυναίσθηση. Αυτό και μόνο είναι ένα τεράστιο βήμα.
Όταν ένα παιδί φοβάται τόσο ώστε να έχει σωματική αντίδραση – όπως να του φύγουν λίγα ούρα – αυτό δείχνει ότι ένιωσε μεγάλη ένταση και απειλή. Δεν σημαίνει ότι έχει υποστεί μόνιμο τραύμα, αλλά χρειάζεται φροντίδα, επανόρθωση και αποκατάσταση του αισθήματος ασφάλειας.
Η καλή είδηση είναι ότι η σχέση μπορεί να επουλωθεί. Τα παιδιά έχουν εξαιρετική ικανότητα να επεξεργάζονται κ...αι να συγχωρούν, όταν βλέπουν πως ο γονιός τους προσπαθεί πραγματικά. Αυτό που χρειάζεται το παιδί σας τώρα είναι:
– να ακούσει με απλά λόγια πως αναγνωρίζετε το λάθος και πως προσπαθείτε να αλλάξετε,
– να βιώνει καθημερινά αγάπη και συναισθηματική σταθερότητα,
– να νιώθει ότι μπορεί να εκφραστεί χωρίς φόβο.
Αν νιώθετε ότι το στρες ή η πίεση της καθημερινότητας σας δυσκολεύει, είναι απόλυτα θεμιτό να ζητήσετε στήριξη. Ακόμα και λίγες συναντήσεις με κάποιον ειδικό μπορούν να σας βοηθήσουν να ενισχύσετε τη σχέση σας με το παιδί και να χτίσετε πιο ήρεμες αντιδράσεις.
Η αποκατάσταση ξεκινά από αυτό που κάνετε ήδη: την αλήθεια, τη συγγνώμη και την πρόθεση. Μπορείτε να το επανορθώσετε. Είστε ήδη στον σωστό δρόμο. Read more

Καλησπέρα,
Κατανοώ την αντίδραση σας απέναντι στον μικρό, καθώς καμία φορά τα πράγματα μπορεί να ξεφύγουν, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι συναινώ στις πρακτικές βίας.
Όπως περιγράφετε και η ίδια νιώσατε άσχημα μετά από το περιστατικό και ο μικρούλης μάλλον ανέπτυξε έναν μηχανισμό αντίδρασης απέναντι σε απειλητικές συνθήκες.
Αυτό δεν σημαίνει ότι είστε κακιά μαμά, ούτε ότι ο μικρός έχεις κάποιο πρόβλημα. Αυτές είναι ενδείξεις ότι χρειάζεται να μάθετε νέους τρόπους αντίδρασης απέναντι στις προκλήσεις της καθημερινότητας! Προφανώς και η βία φέρνει ανεπιθύμητα αποτελέσματα και στους δύο σας. Ενοχές σε εσάς. Φόβο στον μικρό. Η σχέση δεν... υπέστη ρήξη απαραίτητα, ούτε του δημιουργήσατε κάποιο "τραύμα". Χρειάζεται ωστόσο να κατανοήσετε το σύμπτωμα του μικρού ως ένα άρρητο μήνυμα που λέει " μαμά η σχέση μας χρειάζεται να διορθωθεί και χρειάζομαι από εσένα να με κατανοήσεις".
Τίποτα δεν είναι μη αναστρέψιμο! Η γονεικοτητα έχει να σας διδάξει πολλά και να σας εξελίξει με έναν μοναδικό τρόπο, το ίδιο και ο μικρός σας!

Στη διάθεσή σας.. Read more

Καλησπέρα σας. Χρειάζεται να αναρωτηθείτε τι ήταν αυτό που σας έκανε να φωνάξετε τόσο πολύ. Θα ήταν καλύτερα να ξεκινήσετε ψυχοθεραπεία ώστε να καταλάβετε τι σας συμβαίνει. Πολλές φορές η κούραση και το άγχος μας κάνουν να ξεσπάμε σε οικεία μας πρόσωπα. Μιλήστε και με τον σύζυγο/σύντροφο σας (αν υπάρχει) ώστε να συναποφασίσετε τι θα κάνετε.

Καλησπέρα σας, θα σας πρότεινα αρχικά να έρθετε σε επαφή με έναν ειδικό ψυχικής υγείας γιατί αυτό που πρέπει να διερευνήσετε είναι από πού προέρχεται ο θυμός, είναι σημαντικό να διερευνήσετε και την δική σας παιδική ηλικία ιδιαιτέρως στην ηλικία που βρίσκεται τώρα ο γιος σας. Αν μπορέσετε να κάνετε την ψυχική εργασία για τον εαυτό σας με έναν ειδικό νομίζω ότι τα θέματα αυτά στη σχέσεις σας με τον γιο σας σιγά-σιγά θα αρχίσουν να μη συμβαίνουν. Είναι σημαντικό και για εσάς αλλά και για τη σχέση σας με το παιδί σας.Να είστε καλά!