Επιπτώσεις καθημερινών καυγάδων γονέων στην ψυχολογία παιδιού 11 ετών?

μπορεί να έχει σημαντικές επιπτώσεις στην ψυχοσυναισθηματική του ανάπτυξη, ειδικά όταν κρατάει για χρόνια.
Πολλές φορές, ένα παιδί που βιώνει κάτι τέτοιο,
ζεί με διαρκή ένταση και ανασφάλεια, σαν να είναι συνέχεια σε επιφυλακή,νιώθει συναισθηματική μοναξιά, ακόμα κι αν οι γονείς του είναι «παρόντες»,
και σε κάποιες περιπτώσεις, αναλαμβάνει ρόλους ενήλικα προσπαθεί να μεσολαβήσει, να ηρεμήσει τα πράγματα, να προσαρμοστεί.
Αυτό αργότερα μπορεί να επηρεάσει,
τις ερωτικές σχέσεις (φόβος δέσμευσης ή εξάρτηση),
την εικόνα του εαυτού (ντροπή, αναξιότητα),
ή και τη σεξουαλική έκφραση, αν έχει συνδεθεί με ενοχές ή... συγκρούσεις.
Όσο για το φύλο, ναι, μπορεί να εκφράζεται διαφορετικά.Τα αγόρια συχνά "κλείνονται", κρατούν μέσα τους τα συναισθήματα ενώ τα κορίτσια ίσως εσωτερικεύσουν την απόρριψη και να προσπαθούν να "διορθώσουν" τις σχέσεις.
Όμως ο ψυχικός πόνος υπάρχει και στους δύο, απλώς φαίνεται αλλιώς.
Το πιο δύσκολο είναι ότι αυτά τα παιδιά δεν καταλαβαίνουν ότι κάτι δεν είναι φυσιολογικό γιατί αυτό είναι το σπίτι τους, αυτή είναι η «νόρμα». Κι έτσι, πολλές φορές το κουβαλούν μέσα τους χωρίς να το έχουν ονομάσει, μέχρι πολύ αργότερα. Read more

Καλημέρα σας.Όταν ένα παιδί μεγαλώνει σε περιβάλλον έντασης ή ψυχρής συνύπαρξης των γονιών, αυτό μπορεί να επηρεάσει τον συναισθηματικό του κόσμο και τις σχέσεις του στην ενήλικη ζωή. Δεν επηρεάζονται όλα τα παιδιά με τον ίδιο τρόπο, όμως τα χρόνια τέτοιας συνθήκης αφήνουν αποτύπωμα.

Η ψυχοθεραπεία μπορεί να στηρίξει τόσο τους γονείς που δυσκολεύονται στη μεταξύ τους σχέση, όσο και το ίδιο το παιδί άμεσα ή στο μέλλον, ώστε να νιώσει ασφάλεια, κατανόηση και να αναπτύξει υγιείς δεσμούς.

Καλησπέρα σας. Όταν ένα παιδί μεγαλώνει σε ένα σπίτι όπου οι γονείς βρίσκονται σε διαρκή σύγκρουση, κοιμούνται σε ξεχωριστά δωμάτια και υπάρχει μια διαρκής συναισθηματική ψυχρότητα ή ένταση, τότε διαμορφώνει μια εικόνα για τις ανθρώπινες σχέσεις που είναι βασισμένη στη δυσκολία, στην αστάθεια και στην απογοήτευση. Το οικογενειακό περιβάλλον αποτελεί το πρώτο και σημαντικότερο πλαίσιο μέσα στο οποίο το παιδί μαθαίνει τι σημαίνει εγγύτητα, ασφάλεια, συνεργασία, αγάπη, αλλά και τι σημαίνει σύγκρουση. Όταν λοιπόν αυτή η καθημερινότητα χαρακτηρίζεται από μόνιμη ένταση ή απομάκρυνση, το παιδί συχνά μαθαίνει ότι η σχέση σημαίνει αναστάτωση, ότι η οι...κειότητα συνδέεται με έντονο στρες, ή ακόμη και ότι η αγάπη δεν συνοδεύεται απαραίτητα από σεβασμό και φροντίδα.

Αυτό μπορεί να έχει επιπτώσεις στην ενήλικη ζωή του, χωρίς απαραίτητα το ίδιο το παιδί να το αντιλαμβάνεται συνειδητά. Μπορεί να φοβάται τη δέσμευση ή, αντίθετα, να τη ζητά με ένταση αλλά να μην αντέχει την εγγύτητα. Μπορεί να αναπαράγει μέσα στις δικές του σχέσεις το ίδιο μοντέλο που γνώρισε, ακόμα κι αν το απορρίπτει λογικά. Συχνά παρατηρείται σύγχυση γύρω από το τι είναι «φυσιολογική» σχέση, και αυτό επηρεάζει τη σεξουαλική ζωή, την ικανότητα εμπιστοσύνης, τη σταθερότητα των δεσμών και την αυτοεκτίμηση.

Αυτό ισχύει και για αγόρια και για κορίτσια, αν και μερικές φορές ο τρόπος που επηρεάζονται μπορεί να διαφέρει ανάλογα με τη σχέση τους με τον καθένα από τους γονείς, το πώς τους εκφράζεται η ένταση, ή αν λειτουργούν ως «σύμμαχοι» κάποιου από τους δύο. Δεν υπάρχει ένα ενιαίο μοτίβο για όλα τα παιδιά, όμως όλα απορροφούν τη συναισθηματική ατμόσφαιρα του σπιτιού.

Η χρόνια έκθεση σε μια τέτοια κατάσταση δεν σημαίνει απαραίτητα ότι το παιδί θα παρουσιάσει ψυχολογικές δυσκολίες στην ενήλικη ζωή του, αλλά αυξάνει την πιθανότητα να εμφανιστούν μορφές άγχους, δυσκολία στη διαχείριση θυμού ή στη ρύθμιση των συναισθημάτων, καθώς και δυσκολίες στις σχέσεις με το άλλο φύλο ή γενικά στη δημιουργία υγιών δεσμών. Όσο νωρίτερα αναγνωριστεί και υποστηριχθεί το παιδί ή ο έφηβος που βρίσκεται σε μια τέτοια συνθήκη, τόσο πιο εύκολα μπορεί να σπάσει αυτός ο κύκλος στην ενήλικη ζωή. Το πιο σημαντικό μήνυμα είναι ότι τα παιδιά δεν χρειάζονται «τέλειους» γονείς, αλλά ένα περιβάλλον που τους προσφέρει συναισθηματική ασφάλεια — κάτι που μπορεί να δημιουργηθεί ακόμη και αν υπάρχει διαφωνία, εφόσον αυτή συνοδεύεται από διάλογο, όρια και φροντίδα.

Αν το παιδί έχει ήδη εκτεθεί σε μια χρόνια έντονη ή αποστασιοποιημένη συνθήκη, αξίζει να υπάρχει η σκέψη της πρόληψης, μέσα από την υποστήριξη είτε προς το ίδιο είτε προς την οικογένεια συνολικά. Με την κατάλληλη φροντίδα, τα τραύματα δεν γίνονται μόνιμο φορτίο, μπορούν να μετασχηματιστούν σε εφόδια. Read more

Καλησπέρα σας

Το ερώτημα σας αγγίζει ένα εξαιρετικά σημαντικό και ευαίσθητο ζήτημα.

Η μακροχρόνια έκθεση ενός παιδιού σε ένα οικογενειακό περιβάλλον γεμάτο συγκρούσεις και συναισθηματική αποστασιοποίηση μπορεί πράγματι να αφήσει βαθιά αποτυπώματα στον ψυχισμό του. Από ψυχαναλυτική σκοπιά, η οικογενειακή δυναμική αποτελεί το πρώτο και πιο καθοριστικό πλαίσιο μέσα στο οποίο διαμορφώνεται το Εγώ, οι πρώτες αναπαραστάσεις σχέσεων και η σεξουαλική ταυτότητα.

Το παιδί, είτε πρόκειται για αγόρι είτε για κορίτσι, βιώνει εσωτερικές συγκρούσεις: από τη μία υπάρχει η ανάγκη για σταθερότητα και ασφάλεια, από την άλλη η καθημερι...νή ένταση και η συναισθηματική ψυχρότητα προκαλούν άγχος, ενοχή, ακόμα και ασυνείδητο φόβο εγκατάλειψης. Συχνά, αυτά τα βιώματα μπορεί να μεταφραστούν στην ενήλικη ζωή σε δυσκολία στη σύναψη στενών συναισθηματικών ή ερωτικών σχέσεων, χαμηλή αυτοεκτίμηση ή και δυσκολία στην αναγνώριση και έκφραση συναισθημάτων.

Η σεξουαλική ανάπτυξη μπορεί επίσης να επηρεαστεί, καθώς η παρατεταμένη αποξένωση μεταξύ των γονέων αλλοιώνει το πρότυπο της ερωτικής σχέσης που εσωτερικεύει το παιδί. Το φύλο παίζει ρόλο, αλλά όχι με την έννοια του "ποιος επηρεάζεται περισσότερο", όσο στο πώς εκφράζονται τα τραύματα. Για παράδειγμα, ένα κορίτσι μπορεί να αναπτύξει δυσπιστία απέναντι στους άνδρες, ενώ ένα αγόρι μπορεί να δυσκολεύεται να ταυτιστεί με τον πατρικό ρόλο.

Τέλος, να σημειώσουμε πως κάθε παιδί αντιδρά διαφορετικά, ανάλογα με την ιδιοσυγκρασία του και τα υποστηρικτικά συστήματα που διαθέτει (π.χ. φίλοι, σχολείο, άλλοι συγγενείς). Σε κάθε περίπτωση, η έγκαιρη ψυχολογική στήριξη μπορεί να λειτουργήσει προστατευτικά.

Εγκάρδια,
Παναγιώτης Μποκολής Read more

Σαφώς και επιδρά το οικογενειακό πλαίσιο στην ψυχολογία και των 2 παιδιών, με διαφορετικό τρόπο στο κάθε παιδί ανάλογα με το φύλο, την ηλικία, την ατομική αλληλεπίδραση/εμπλοκή κλπ, αλλά σίγουρα αρνητικά εφόσον μεγαλώνουν σε κλίμα καθημερινών εντάσεων. Η εξελικτική ψυχολογία και η ψυχοσύνθεση του ατόμου είναι εξαιρετικά σύνθετη για να αναλυθούν όλες οι πιθανές επιπτώσεις σε ένα κείμενο, καθώς επίσης και χρειάζονται πολλές παραπάνω λεπτομέρειες, ωστόσο αν λάβετε υπόψιν σας ότι στο οικογενειακό πλαίσιο διαμορφώνονται οι αναπαραστάσεις του παιδιού περί των σχέσεων, των ορίων, κ.ο.κ, καταλαβαίνουμε ότι κάτι τέτοιο δε μπορεί να λειτουργήσει ως ένα... ασφαλές πρότυπο. Επίσης, εξαιρετικά εξέχουσας σημασίας είναι το να αισθάνεται ένα παιδί ασφαλές στο πλαίσιο της οικογένειας, διότι αυτό διαμορφώνει σε μεγάλο βαθμό το μετέπειτα αίσθημα ασφάλειας στην ζωή του ως άτομο, πράγμα που είναι σχεδόν ακατόρθωτο σε ένα περιβάλλον που πυροδοτεί ανησυχία, άγχος, αίσθημα αποξένωσης ή/και φόβο. Αυτά ως μια γενική εικόνα, ωστόσο είναι σημαντική μια εις βάθος διερεύνηση πιο εξατομικευμένη, καθώς κάθε περίπτωση είναι διαφορετική. Read more