Πώς να αντιμετωπίσω την παρανοειδή συμπεριφορά της συζύγου μετά τη γέννα;

Καταλαβαίνω πόσο δύσκολη και ψυχοφθόρα μπορεί να έχει γίνει αυτή η περίοδος για εσάς — και είναι πολύ σημαντικό ότι έχετε την ψυχραιμία και τη διάθεση να κατανοήσετε και όχι απλώς να κατηγορήσετε τη σύζυγό σας, παρότι βιώνετε έντονη πίεση.

Αυτό που περιγράφετε δεν είναι σπάνιο μετά τον τοκετό — και δεν σημαίνει απαραίτητα μια σταθερή διαταραχή προσωπικότητας όπως η παρανοειδής διαταραχή
Καταλαβαίνω ότι στραφήκατε στο διαδίκτυο για να κατανοήσετε τη συμπεριφορά της, όμως:

Η παρανοειδής διαταραχή προσωπικότητας είναι μια χρόνια, διαχρονική κατάσταση που ξεκινά πολύ πριν την ενηλικίωση ή τη μητρότητα. Αν οι αλλαγές της άρχι...σαν μετά τον τοκετό, τότε πιθανότατα πρόκειται για κάτι διαφορετικό.

Δεν είναι ρόλος σας να της δώσετε «διάγνωση», αλλά να προστατέψετε εσάς, το παιδί και εκείνη, ζητώντας υποστήριξη.
Ένας/μία συστημικός/ή ψυχοθεραπευτής/τρια ή ψυχολόγος με εμπειρία σε οικογένειες και ψυχική υγεία θα σας βοηθήσει:

Να εκτονώσετε την πίεση που βιώνετε,

Να καταλάβετε πώς να αντιδράτε στις εκρήξεις της χωρίς να οξύνεται η κατάσταση,

Να βρείτε στρατηγικές προσέγγισης ώστε να την ενθαρρύνετε να ζητήσει βοήθεια (χωρίς να νιώσει επίθεση ή έλεγχο). Read more

Το ότι επιλέγεις να δώσεις χώρο και φωνή σε αυτό που ζείτε δείχνει πόσο σε νοιάζει η σχέση και το πλαίσιο γύρω σας. Είναι φανερό ότι ζεις σε μια έντονα πιεστική συνθήκη και προσπαθείς να καταλάβεις τι συμβαίνει, να σταθείς με τρόπο που να προστατεύει τόσο τη σύντροφό σου όσο και εσένα και το νέο σας παιδί. Αυτό από μόνο του δείχνει ευθύνη, ευαισθησία και διάθεση για φροντίδα, ακόμη και σε ένα περιβάλλον που έχει γίνει, όπως λες, αφόρητο.
Όμως αντί να σταθούμε άμεσα σε μια πιθανή διάγνωση, αξίζει να δούμε τη μεγάλη εικόνα: μια νέα μητέρα, μετά από έναν τοκετό, που βιώνει έντονη συναισθηματική αναστάτωση, καχυποψία, σύγκρουση, απομόνωση και... ίσως φόβο, την ώρα που η ίδια η ταυτότητά της αλλάζει. Η περίοδος μετά τον τοκετό (ιδιαίτερα εντός του πρώτου χρόνου) μπορεί να φέρει έντονες ψυχοσυναισθηματικές διακυμάνσεις: από την κοινή επιλόχεια θλίψη, μέχρι πιο σοβαρές καταστάσεις όπως επιλόχεια κατάθλιψη ή, σπανιότερα, επιλόχεια ψύχωση, φαινόμενα που δεν σημαίνουν «διαταραχή προσωπικότητας», ούτε χαρακτηρίζουν τη γυναίκα, αλλά είναι αντιδράσεις σε ένα σώμα και μια ψυχή που προσπαθούν να προσαρμοστούν σε κάτι βαθιά καινούργιο και απαιτητικό.
Αυτό που περιγράφεις δεν χρειάζεται απαραίτητα "ονομασία" για να αντιμετωπιστεί, αλλά χρειάζεται προστασία, κατανόηση και συμμαχία, ξεκινώντας από εσένα. Είναι απόλυτα θεμιτό να αναζητήσεις στήριξη, ώστε να μπορέσεις να διαχειριστείς τη συνθήκη, να καταλάβεις τα όριά σου, να βρεις τρόπους να της μιλάς ή να προστατεύεσαι όταν αυτό χρειάζεται. Η ψυχοθεραπεία σε θέματα ζεύγους ή περιγεννητικής περιόδου μπορεί να σταθεί δίπλα σου και να σε βοηθήσει να χαρτογραφήσεις τη δυναμική που αναπτύσσεται.
Μια πρακτική συμβουλή για τώρα: Προσπάθησε, όσο γίνεται, να μην μπεις σε παιχνίδι κατηγοριών ή άμυνας. Αντί για εξηγήσεις ή λογικά επιχειρήματα, μπορεί να είναι πιο βοηθητικό να πεις πράγματα όπως: «Σε βλέπω να δυσκολεύεσαι πολύ τελευταία. Δεν θέλω να σε πιέσω, αλλά αν κάποια στιγμή θελήσεις να μιλήσεις με κάποιον, μπορούμε να το σκεφτούμε». Έστω κι αν δεν φέρει άμεση αλλαγή, είναι ένα άνοιγμα που μπορεί να μείνει ενεργό μέσα της.
Ταυτόχρονα, μην παραμελείς τη δική σου φροντίδα: ζώντας με ένταση, καχυποψία και συναισθηματική απόσταση, φθείρεσαι. Το να έχεις δική σου ψυχολογική στήριξη δεν είναι πολυτέλεια, είναι αναγκαίο βήμα για να μην χαθείς εσύ μέσα σε αυτό το φορτίο και για να μπορείς να είσαι όσο πιο σταθερός γίνεται για το παιδί σας. Η φροντίδα δεν ξεκινά από το να «πείσουμε τον άλλον», αλλά από το να στήσουμε εμείς έναν χώρο σταθερότητας και επιλογών. Read more

Καλησπέρα σας. Το πιο πιθανό είναι να έχει εμφανιστεί ψυχικό πρόβλημα που σχετίζεται με την γέννηση, πολλές γυναίκες παθαίνουν κάτι παρόμοιο. Θα πρέπει να αξιολογηθεί η κατάσταση από ψυχίατρο για να μην χειροτερέψει. Αυτό που αναφέρετε υπάρχει αλλά οι διαταραχές της προσωπικότητας υπάρχουν από πολύ νωρίς στον άνθρωπο ηλικιακά, δεν δημιουργούνται απότομα. Θα μπορούσε να έχει υπάρξει κάποια ορμονική/ενδοκρινολογική ανισορροπία οπότε χρειάζεται ο γιατρός να το δεί και να σας καθοδηγήσει.

Καλησπέρα σας,
οι αλλαγές που περιγράφετε στη συμπεριφορά της συζύγου σας μετά τον τοκετό είναι πράγματι ανησυχητικές και χρειάζονται προσεκτική διερεύνηση, όχι όμως εσπευσμένη διάγνωση. Η περίοδος μετά τη γέννηση ενός παιδιού είναι έντονα φορτισμένη ψυχικά αλλά και σωματικά, συνεπώς μπορεί να εμφανιστούν ποικίλες ψυχικές διαταραχές, από επιλόχεια κατάθλιψη ή άγχος έως — αρκετά σπάνια — ψυχωσικά ή παρανοειδή στοιχεία. Αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι πρόκειται για μια μόνιμη κατάσταση ή διαταραχή προσωπικότητας.
Το γεγονός ότι εκείνη αρνείται να δει ειδικό δεν είναι ασυνήθιστο. Σε τέτοιες περιπτώσεις, είναι πολύ βοηθητικό να απευθυνθε...ίτε εσείς σε έναν ψυχολόγο ή ψυχίατρο, ώστε να λάβετε εξατομικευμένη καθοδήγηση: πώς να της μιλάτε, πώς να διαχειρίζεστε τις εντάσεις, και κυρίως πώς να διαφυλάξετε τον εαυτό σας, το παιδί αλλά και τη σχέση σας κατά τη διάρκειά τους.
Αν η δυσπιστία ή η καχυποψία αυξάνεται, είναι σημαντικό να αξιολογηθεί κατά πόσο υπάρχει ψυχική αποδιοργάνωση που ενδεχομένως απαιτεί και ψυχιατρική παρέμβαση. Δεν είναι απαραίτητο να την πείσετε να έρθει εξαρχής – μπορεί να γίνει μια σταδιακή προσέγγιση, με τη βοήθεια ειδικού που θα σας καθοδηγήσει.
Είναι κατανοητό πως είστε ο κύριος αποδέκτης της κατάστασης, αλλά και αυτός που μπορεί να προσφέρει την πιο ουσιαστική στήριξη. Μην μείνετε μόνος σας σε αυτό, ένας ειδικός μπορεί να κάνει ουσιαστική διαφορά. Read more

Τα συμπτώματα που περιγράφετε είναι όντως ανησυχητικά και δεν αποκλείεται να σχετίζονται είτε με κάποια διαταραχή, είτε με επιλόχεια ψυχολογική επιβάρυνση, η οποία μπορεί να εκδηλωθεί με τρόπους που ξεπερνούν την «απλή κατάθλιψη». Η παρανοϊκότητα, η καχυποψία και η συναισθηματική αποσταθεροποίηση, είναι σημάδια που χρειάζονται αξιολόγηση.
Αφού η ίδια δεν δέχεται βοήθεια, καλό θα ήταν να επισκεφθείτε εσείς έναν ψυχολόγο. Θα μπορέσετε έτσι να λάβετε βοήθεια για το πώς να τη στηρίζετε, πώς να προστατεύσετε τον εαυτό σας και πώς (αν υπάρξει τρόπος) να την ενθαρρύνετε να ζητήσει βοήθεια.