Πώς να πείσω τον ενήλικο γιο μου με ΔΕΠΥ να ξεκινήσει συνεδρίες με ειδικό;

Μπορείτε να συζητήσετε για τις δυσκολίες που μπορεί να αντιλαμβάνεται και ο ίδιος. Να του εξηγήσετε πως χρειάζεται βοήθεια για να μπορέσει να βελτιώθει και να καταφέρει τους στόχους του. Βέβαια, είναι αρκετά κλασική η άρνηση στη δεπυ, όποτε μην επιμείνετε και φέρετε αντίθετα αποτελέσματα.

Ο γιος σας είναι ενήλικας και υπεύθυνος για τη ζωή και τα θέματα υγείας του. Είναι δική του και μόνο ευθύνη να αρνηθεί, να δεχτεί, να διαχειριστεί ή όχι τη διάγνωση που έλαβε. Ο δικός σας ρόλος πλέον ως μητέρα ενός ενήλικα, είναι να στέκεστε ένα βήμα πίσω από εκείνον, να τον ενθαρρύνετε στην κατεύθυνση που θέλει εκείνος να πάει ακόμα κι αν διαφωνείτε, να του δείχνετε εμπιστοσύνη και να τον αποδέχεστε ακόμα κ όταν δεν συμφωνείτε. Αν δυσκολεύεστε να βρείτε τις ισορροπίες σας ζητήστε βοήθεια από έναν ειδικό ψυχικής υγείας.

Καλησπέρα σας. Φαίνεται ότι νοιάζεστε πολύ για τον γιο σας. Ομολογώ όμως πως το μήνυμά σας μου δημιουργεί ορισμένα ερωτήματα.

- Πώς και διαγνώστηκε στα 26 του και όχι νωρίτερα;
- Τι είναι αυτό που δημιούργησε την ανάγκη για επίσκεψη σε ψυχίατρο;
- Αφού συμφώνησε να επισκεφθεί ψυχίατρο, τί συνέβη και δε συνεχίστηκε η συνεργασιμότητά του;
- Ποιος είναι ο λόγος που κατά τη γνώμη σας χρειάζεται να ξενικήσει συνεδρίες; Εξαιτίας της άρνησης που αναφέρετε;
- Τι εννοείτε "συνεδρίες με ειδικό ιατρό"; Τι είδους ειδικότητα έχετε υπόψη σας, πέρα από εκείνη του ψυχίατρου;

Αν ο γιος σας αντιμετωπίζει ζητήματα... που τον δυσκολεύουν στην αυτονομία του, τη φυσιολογική του λειτουργικότητα, την ομαλή συναναστροφή του με άλλους ανθρώπους, τότε όντως χρειάζεται να ξεκινήσει ψυχοθεραπεία.

Αν δεν ισχύουν τα παραπάνω, και απλά παρατηρείτε ορισμένες συμπεριφορές που εσείς θεωρείτε "προβληματικές" (για να το πω πολύ απλά), τότε, με όλο το σεβασμό, και επειδή ο γιος σας είναι ενήλικος, θα έλεγα ότι είναι δική του απόφαση αν θα ξεκινήσει τις συνεδρίες ή όχι.

Αν η συμπεριφορά του σας δυσκολεύει σε προσωπικό επίπεδο, τότε θα πρότεινα να ξεκινήσετε εσείς συνεδρίες, ώστε να αναζητήσετε λύσεις και τρόπους διαχείρισης που ταιριάζουν σε εσάς και τη σχέση μεταξύ σας.

Σε κάθε περίπτωση, και για να απαντήσω στο ερώτημά σας, μπορείτε να προσπαθήσετε να του δείξετε ότι καταλαβαίνετε πώς νιώθει, να του δείξετε ότι μπορείτε να έρθετε στη θέση του, αλλά και να του εκφράσετε με ειλικρινή και αυθεντικό τρόπο πώς η συμπεριφορά του σας κάνει να νιώθετε - στα πλαίσια μιας μητέρας που νοιάζεται βαθιά και ανησυχεί. Αυτά θα βοηθήσουν να έρθετε πιο κοντά. Η παρακίνηση μπορεί να γίνει μία φορά, και έχω την εντύπωση ότι ήδη γνωρίζει τη θέση σας αυτή - αν επιμείνετε μπορεί να φέρει αντίθετα από τα επιθυμητά αποτελέματα.

Με συγχωρείτε αν η απάντησή μου ακούστηκε κάπως απότομη. Θα βοηθούσε αν είχα πρόσβαση σε περισσότερες πληροφορίες. Εύχομαι ό,τι καλύτερο. Read more

Σε πολύ γενικές γραμμές, εκτιμώ ότι αν ο ίδιος δεν κατανοήσει από μόνος του τη συγκεκριμένη ανάγκη για τον εαυτό του, η όποια δική σας προσπάθεια είναι πολύ πιθανόν να λαμβάνεται ως δική σας επιθυμία (με ό,τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται για εκείνον). Από εκεί και πέρα, θα μπορούσατε να του επικοινωνήσετε ότι σέβεστε την όποια απόφασή του και ότι αν κάποια στιγμή θεωρήσει ότι επιθυμεί να δουλέψει περισσότερο τον εαυτό του, πως μπορεί ελεύθερα να το κάνει (είτε από μόνος του είτε με τη δική σας συνδρομή).

Είναι σημαντικό να είστε υποστηρικτικοί και κατανοητικοί έναντι του γιου σας καθώς προσπαθείτε να τον πείσετε να ξεκινήσει τις συνεδρίες με έναν ειδικό ιατρό για το Διαταραχή Ελλειματικής Προσοχής (ΔΕΠΥ). Εδώ είναι μερικές συμβουλές για τον τρόπο που μπορείτε να τον υποστηρίξετε:

Ακρόαση και κατανόηση: Πρώτα απ' όλα, ακούστε τον γιο σας. Κατανοήστε τις ανησυχίες και τους φόβους του για τη θεραπεία και τις συνεδρίες. Αφήστε τον να εκφραστεί ελεύθερα χωρίς να τον κρίνετε.

Ενημέρωση: Μοιραστείτε μαζί του πληροφορίες σχετικά με το ΔΕΠΥ και τη σημασία της επαγγελματικής ψυχοθεραπείας για τη διαχείρισή του.

Συναισθημα...τική στήριξη: Δείξτε του ότι είστε εκεί για να τον στηρίξετε και να τον βοηθήσετε στη βελτίωση της ποιότητας ζωής του. Εκφράστε την αγάπη και τη στήριξή σας.

Συμμετοχή στη διαδικασία: Κάντε τον να νιώσει ότι η απόφαση για την αρχή των συνεδριών είναι δική του απόφαση. Αν θέλει, μπορεί να είναι παρών κατά τη διάρκεια της συνεδρίας για να νιώσει πιο άνετα.

Πρότυπο: Μπορείτε να γίνετε πρότυπο για τη φροντίδα της ψυχικής υγείας. Αν εσείς ή άλλα μέλη της οικογένειας έχετε αναζητήσει επαγγελματική ψυχοθεραπεία στο παρελθόν, μπορεί να είναι ενδεικτικό για τον γιο σας.

Ενθάρρυνση: Ενθαρρύνετέ τον να δοκιμάσει τουλάχιστον μερικές συνεδρίες και να αξιολογήσει την εμπειρία πριν κρίνει αν θα συνεχίσει.

Τέλος, είναι σημαντικό να κατανοείτε ότι η απόφαση για την έναρξη της θεραπείας είναι προσωπική, και ο γιος σας μπορεί να χρειαστεί χρόνο για να αποφασίσει. Στηρίξτε τον στο δικό του ρυθμό και προσφέρετε τη στήριξή σας χωρίς πίεση. Read more

Μπορείτε να του πείτε ότι οι συνεδρίες θα τον βοηθήσουν να νιώσει καλύτερα. Μπορεί επίσης να επισκεφτείτε εσείς πρώτα κάποιον, να πάρετε συμβουλευτική. Όταν οι γονείς απευθύνονται σε ειδικό, πολλές φορές, τα παιδιά παρακινούνται να βρουν κι εκείνα κάποιον να μιλήσουν.

Μάλλον σπόρ χρειάζεται να κάνει ο γιός σας, τι να τον κάνει τον γιατρό;;;;

Θα πρέπει να θέλει ο ίδιος να συνεργαστεί, εξαρτάται τί του έχει προταθεί, ψυχοθεραπεία, φαρμακοθεραπεία ή και τα δύο, δοκιμάστε κι άλους ιατρούς, μπορεί να μην θέλει κάποιον συγκεκριμένο.