Πως να οριοθετήσω παιδί 7.5 ετών με αυτισμό;

Χαίρεται! Καλό θα ήταν να απευθυνθείτε σε κάποιον λογοθεραπευτή ή εργοθεραπευτή για να γίνει αξιολόγηση και να σας δοθούν οι αντίστοιχες κατευθύνσεις. Για οποιαδήποτε διευκρίνιση στη διαθεση σας.

Καλησπέρα σας θα πρέπει να ζητήσετε οδηγίες από τους συναδέλφους που έχουν αναλάβει θεραπευτικά το παιδί καθώς γνωρίσουν τον χαρακτήρα και την ιδιοσυγκρασία του.

Καλησπέρα. Η ερώτηση σας είναι πολύ γενική. Τι εννοείται οριοθέτηση και ποιες οι δυνατότητες του παιδιού. Κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός και κάθε άτομο με αυτισμό επίσης. Δεν χρησιμοποιείται ένας τρόπους για όλα τα άτομα. Είναι εξατομικευμένος ο τρόπος για να καταφέρει να οργανωθεί ένα άτομο. Καλύτερα να μιλήσετε με κάποιον ειδικό για αξιολόγηση ή αν θέλετε επικοινωνήστε μαζί μας για περεταίρω πληροφορίες και αξιολόγηση.

Καλησπέρα σας,

Η οριοθέτηση σε ένα παιδί 7,5 ετών στο φάσμα του αυτισμού είναι κάτι απολύτως εφικτό, αρκεί να γίνεται με σταθερότητα, κατανόηση και προσαρμογή στις δικές του ανάγκες. Τα παιδιά με ΔΑΦ νιώθουν πιο ασφαλή όταν ξέρουν τι να περιμένουν, τι επιτρέπεται και τι όχι.

Τι σημαίνει αυτό στην πράξη;

Αν, για παράδειγμα, το παιδί ζητάει να φάει μπισκότα πριν το φαγητό, μπορούμε να πούμε:
«Τα μπισκότα τα τρώμε μετά το φαγητό. Τώρα έχουμε φαγητό. Μετά μπορούμε να φάμε 2 μπισκότα.»
Και ίσως να το συνοδεύσουμε με ένα οπτικό πρόγραμμα (π.χ. εικόνα φαγητού → μετά εικόνα μπισκότου), για να κατανοήσει τη... σειρά.

Ή αν το παιδί συνηθίζει να χτυπάει όταν απογοητεύεται, λέμε:
«Δεν χτυπάμε. Όταν θυμώνεις, μπορείς να πεις “είμαι θυμωμένος” ή να χτυπήσεις το μαξιλάρι σου.»
Και του δείχνουμε συγκεκριμένα τι εννοούμε, με πράξη – γιατί πολλές φορές δεν αρκεί μόνο να το πούμε.

Τι πρέπει να θυμόμαστε:
• Επαναλαμβάνουμε τα όρια με ηρεμία, χωρίς ένταση, όσες φορές χρειαστεί. Δεν σημαίνει ότι το παιδί μας αγνοεί – μπορεί απλώς να μην έχει ακόμη εσωτερικεύσει τον κανόνα.
• Δίνουμε επιλογές μέσα σε όρια. Π.χ. «Ώρα για μπάνιο – θέλεις να μπεις τώρα ή σε 5 λεπτά;» Αυτό του δίνει αίσθηση ελέγχου χωρίς να αλλάζει ο κανόνας.
• Επιβραβεύουμε ξεκάθαρα τη σωστή συμπεριφορά, με μια φράση όπως: «Μπράβο που περίμενες τη σειρά σου!» ή με μια μικρή επιβράβευση που ξέρουμε ότι τον/την παρακινεί.
• Αποφεύγουμε τις τιμωρίες, και δουλεύουμε με το παιδί για να καταλάβει τι συνέβη και τι μπορεί να κάνει διαφορετικά την επόμενη φορά.

Η οριοθέτηση δεν είναι αυστηρότητα – είναι τρόπος να δείξουμε στο παιδί ότι ο κόσμος είναι προβλέψιμος, κατανοητός και ασφαλής. Και τα παιδιά στο φάσμα το έχουν ανάγκη αυτό περισσότερο από οποιονδήποτε Read more