Καρακώστα Αριάνvα MSc

Απαντήσεις σε ερωτήσεις ασθενών

• Θεραπεία ζεύγους
  Χαίρετε. Είμαι 52 χρονών και ο σύζυγος μου 48 Περάσαμε πρίν 4 χρόνια μία μεγάλη κρίση Υπήρχε τριτο ατομο από πλευράς του Πήγαμε σε σύμβουλο γάμου και δουλέψαμε τη σχέση μας. Παρόλα αυτά χωρίς να μου δίνει δικαίωμα ζηλέυω και τον υποτεύομαι συνεχώς Τι με συμβουλέυετε ?

  • Καλησπέρα σας. Δουλέψατε το θέμα της εμπιστοσύνης με τον σύμβουλο γάμου; Αισθανόσασταν έτσι και πριν τη μεγάλη κρίση; Αν όχι, φαίνεται ότι χρειάζεστε κι άλλο χρόνο να επεξεργαστείτε θέματα της σχέσης σας με την/τον σύμβουλο που δουλέψατε τη σχέση σας. Αν η έλλειψη εμπιστοσύνης είναι ένα θέμα που σας απασχολούσε ανέκαθεν με τον σύζυγό σας, ίσως χρειάζεστε η ίδια ατομική ψυχοθεραπεία για να βοηθηθείτε ως προς το θέμα αυτό που σας ταλαιπωρεί.

    

    Καρακώστα Αριάνvα

• Διαχείριση πένθους
  Καλησπέρα! Έχασα την μαμα μου πριν εφτά μήνες και βρισκομαι σε περίοδο πανελληνίων . Έχω χάσει την ορεξη μου για πολλά πράγματα παρολο που βγαινω. Έχω επικεντρωθεί στο διάβασμα μου και δείχνει πηγαίνουν όλα καλύτερα . Πολύ συχνά θα ήθελα να βρίσκομαι μαζί της. Δεν νιώθω ηρεμη κατά της διάρκεια των μηνών αυτών ούτε πιστεύω ότι κάποια στιγμή όλα αυτά θα ξεπεραστούν. Δυσκολεύομαι στην επικοινωνία με τον μπαμπά μου . Ήμουν παρά πολύ δεμένη μαζί της. Νιώθω ότι δεν την πρόσεξα τόσο όσο έπρεπε, ότι δεν έπρεπε να την βάλουμε σε διαδικασία θεραπείων.

  • Καλησπέρα σας. Τα συναισθήματα και οι σκέψεις σας είναι απολύτως φυσιολογικές όσον αφορά στην απώλεια ενός τόσο σημαντικού προσώπου όπως είναι η μητέρα. Η εμπειρία του πένθους είναι μια διαδικασία που παίρνει χρόνο και περνάει από διαφορετικές φάσεις και οι τύψεις για τις οποίες μιλάτε είναι μέρος του πένθους. Αυτό που είναι σίγουρο ότι με την πάροδο του χρόνου θα περάσει η έντονη μελαγχολία και δυσφορία που αισθάνεστε τώρα. Είναι ατυχές που η απώλεια συνέπεσε με τις εξετάσεις σας. Μπορείτε να μιλήσετε σε κάποιον ειδικό, αν αισθάνεστε την ανάγκη. Θα σας βοηθήσει. Καλή δύναμη!

    

    Καρακώστα Αριάνvα

• Συμβουλευτική γονέων και παιδιών
  καλησπερα.η κορη μου κλεινει τωρα τα 16 ειναι παιδι που ψαχνει τον εαυτο της σε καλλιτεχνικους δρομους ...αρχισε συνεδρειες με ψυχολογο γιατι ειχε αρχισει τον αυτο τραυματισμο...ειναι 3 χρονια στην ελλαδα μετα απο τον επαναπατρισμο που καναμε μετα το διαζυγιο με τον πατερα της. εχει ακομα δυο μικροτερα αδερφια και ειμαστε ακομα σε φιλοξενια απο τους γονεις μου σε ενα μικρο διαμερισμα.....δεν ειναι καλη στο σχολειο εχει την αρνηση να βελτιωσει της γνωσεις ελληνικων ..παιζει με το ενδεχομενο να μεινει στην ελλαδα η να ξαναφυγει μια θελει μια δεν θελει και τωρα επεσε στο τραπεζι και η επιλογη του λυκειου που δεν ξερει και φοβαται...δεν θελει γενικο γιατι της ειναι δυσκολο θελει επαλ αλλα εγω το φοβαμαι λογο της ψυχολογικης της καταστασης και της αρνησησς για προσπαθεια.δεν ξερω τι να κανω?να τησ δωσω ενα χρονο ισως να μην παει σε κανενα σχολειο να βρεινα δουλεψει με τον εαυτο της?να την αφησω να παει επαλ?να φυγω για γερμανια παλι?προσπαθω να καταλαβω τι ειναι το καλυτερα για αυτην και στο τωρα αλλα και στο αυριο.

  • Καλησπέρα σας. Είναι μια σύνθετη συνθήκη που δεν υπάρχει μία σωστή απάντηση. Καλό θα είναι το παιδί να αποφασίσει μόνη της την κατεύθυνση που θέλει, εφόσον δέχεται και μία βοήθεια ψυχολόγου. Θα βοηθούσε κι εσάς για να ξεδιαλύνετε τα θέματα που συζητάτε να απευθυνθείτε σε κάποιον ειδικό.

    

    Καρακώστα Αριάνvα